علی حسین سهرابی - دانشجو کارشناسی ارشد مهندسی کامپیوتر، گروه کامپیوتر، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ملایر، ملایر، ایران
رضا رافع - استادیار گروه مهندسی کامپیوتر دانشگاه اراک، اراک، ایران
معصومه ولی ئی - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی توریسم، سازمان آموزش و پرورش استان همدان، همدان، ایران

شبکه حسگر بی سیم، شبکه ای شامل صدها یا هزاران حسگر با محدودیت محاسباتی، انرژی و حافظه می باشد که وظیفه دریافت اطلاعات از محیط پیرامون خود، آنالیز، پردازش داده ها و نیز ارسال داده های حس شده به دیگر گره ها و یا ایستگاه پایه را بر عهده دارد. در این نوع شبکه ها گره های حسگر برای تأمین انرژی خود به باتری هایی با توان اندک وابسته می باشند. از آن جایی که در این نوع شبکه ها، انرژی به عنوان یک مساله چالش برانگیز محسوب می گردد، استفاده از مدل های خوشه بندی را می توان راه حلی برای غلبه بر این مشکل در نظر گرفت. در این نوشتار، با ترکیب منطق فازی و الگوریتم ژنتیک طول عمر شبکه حسگر بی سیم را افزایش داده ایم که با استفاده از منطق فازی بهترین گره هایی که قابلیت بالاتری از لحاظ انرژی، چگالی و مرکزیت آن نسبت به گره های دیگر دارند را به عنوان کاندیدای سرخوشه به ایستگاه پایه معرفی می کنیم و سپس در ایستگاه پایه با استفاده از الگوریتم ژنتیک مبتنی بر آشوب تعداد و محل سرخوشه ها، به طور بهینه تعیین می شود. همچنین شبکه به صورت ناهمگون عمل کرده که شامل چندین نوع گره با پارامترهای متفاوت است.

الگوریتم ژنتیک، خوشه بندی، شبکه حسگر بی سیم، منطق فازی