سارا حداد دباغی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه یزد گروه هنر و معماری دانشگاه آزاد یزد ایران
محمد رحمانی قصبه - استادیار دانشگاه آزاد سمنان دانشگاه آزاد سمنان ایران

زلزله مصیبت بار 31 خردادماه سال 1369 رودبار از جمله حوادث مخربی است که سبب کشته شدن بیش از 13 هزار نفر و تخریب بیش از 80 % ابنیه شهری و روستایی منطقه رودبار گردید. بیشترین تلفات جانی ناشی از زلزله بر اثر ویران شدن ساختمانهایی بود که با مصالح سنتی ساخته شده بودند. همچنین ساختمانهایی که با مصالح تیرآهن و بتن ساخته شده بودند نیز در اثر این زلزله ویران شدند که در این گونه ساختمانها معیارهای مهندسی زلزله به کار گرفته نشده بود. بر این اساس مطالعاتی در زمینه ساخت مسکن مقاوم با فن آوریهای نوین ضد زلزله انجام شد . درهمین راستا با استفاده از مطالعات اسنادی و کتابخانه ای و میدانی این تحقیق انجام گرفت . همچنین در این تحقیق از شیوه کیفی استفاده شده است. مهمترین بخش این تحقیق تحلیل مسکن قبل و بعد از زلزله به منظور رسیدن به اصول طراحی میباشد. مسکن قبل از زلزله براساس نوع فرهنگ و معیشت مردم شکل گرفته است ولی از نظر سازه و مصالح از کیفیت مناسبی در برابر زلزله برخوردار نبود. اما مسکن بعد از زلزله که به دو دسته باز سازی و سنتی سازتقسیم میشوند. مسکن بازسازی به الزامات فرهنگی و معماری بومی بی توجه میباشد و مسکن سنتی ساز نیز راه حلهای مناسب معماری و سازه ای را رعایت نکرده است. هدف این تحقیق طراحی مسکن با استفاده از روشهای نوین مقاوم در برابر زلزله وبا رعایت اصول بومی منطقه است .در نتیجه مسکن باید تواما دارای اصول مقاوم سازی ضد زلزله و طراحی بومی باشد

فن آوری نوین ، زمین لرزه ، مسکن ضدزلزله ، رودبار