فاطمه دلاور اردکانی - گروه زیست شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات فارس، مرودشت، ایران.
سیدابراهیم حسینی - گروه زیست شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات فارس، مرودشت، ایران.
مختار مختاری - دانشگاه آزاد اسلامی واحد کازرون ، کازرون، ایران،
مجید رضا فرخی - دانشگاه علوم پزشکی شیراز ،شیراز،ایران

زمینه و هدف: التهاب حالت نامطلوبی است که در نتیجه تاثیر متابولیت های اسید آراشیدونیک به ویژه پروستاگلاندین ها ایجاد می شود. با توجه به عوارض جانبی داروهای ضد التهابی شیمیایی این مطالعه با هدف بررسی اثر موسیقی بر میزان التهاب انجام گردید. روش کار: در این پژوهش 40 سر موش صحرایی نر بالغ با وزن 250-220 گرم در گروه های کنترل، شاهد و 3 گروه تجربی مورد مطالعه قرار گرفتند. گروه کنترل تحت هیچ تیماری قرار نگرفتند ، گروه شاهد تحت تزریق زیر جلدی کاراژینان 1% به میزان 50 میکرولیتر و تزریق درون صفاقی سرم فیزیولوژیک قرار گرفتند. گروه تحربی یک تحت تزریق زیر جلدی کاراژینان و درون صفاقی دگزا متازون به میزان 2 میلی گرم بر اساس هر کیلوگرم وزن بدن قرار گرفتند و 2 گروه تجربی دیگر تحت تزریق زیر جلدی کاراژینان و به نیز ترتیب تحت موسیقی آرام بی شتاب Adagio و تند دوان Allegro قرار گرقتند و بر اساس فرمول اندازه گیری میزان التهاب ، میزان التهاب در گروه های مختلف اندازه گیری و نتایج با استفاده از آزمون های آماری ANOVA و توکی TUKEY ارزیابی گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که دگزامتازون باعث کاهش التهاب می شود در حالی که هیچکدام از دو نوع موسیقی اثری بر کاهش التهاب ندارند. نتیجه گیری: موسیقی از طریق کاهش عملکرد محور هیپوتالاموس –هیپوفیز –آدر نال تاثیری تاثیری بر میزان التهاب ندارد.

التهاب ، موسیقی آرام بی شتاب و تند دوان، کاراژینان