وجیهه خاکسارزاده - دانشجوی کارشناسی ارشد مرتعداری دانشگاه فردوسی مشهد
منیژه مهدیزاده - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی منابع طبیعی مرتعداری دانشکده منابع طبیعی و محیطزیست دانشگاه فردوسی مشهد

پراکنش بذر به بقاء گیاهان کمک میکند. گیاهان بر اساس ویژگیهایی خاص خود به روشهای متفاوتی پراکنده میشوند. موفقیت نسل بعدی در گیاهان به پراکنده شدن بذور و استقرار آنها در محلهایی که بتوانند جوانه بزنند و گیاهچه های مستقلی را به وجود بیاورند ، بستگی دارد. یکی از روشهای پراکنش بذرها، پراکنش بهوسیله جانوران و به ویژه پستانداران میباشد. علف خواران با تغذیه از گیاهان به پراکنش آنها کمک میکنند. بذرها به دو صورت توسط پستانداران پراکنده میشوند. بذرهایی که دارای اندامهای چسبنده مانند خار، قلاب و یا مواد چسبنده هستند از طریق سطح بدن حیوان پراکنده میشوند که به این روش اکتوزوکوری (Ectozoochory) گویند. گیاهانی که دارای میوه مغذی و یا اندامهای خوشخوراک باشند از طریق دستگاه گوارشی حیوانات پراکنده میشوند و این روش اندوزوکوری (Endozoochory) میگویند. پراکنش اندوزوکوری به دلیل اثرات شیمیایی و مکانیکی بر بذر که منجر به حذف عوامل کمون بذر میشود و فراهم کردن مواد غذایی (مدفوع)برای رشد گیاهچه دارای اهمیت میباشد. دامهای اهلی به دلیل محدودیت حرکت نسبت به دامهای وحشی بذرها را در فاصله کمتری نسبت به زیستگاه اصلی پراکنده میکنند.

روش اکتوزوکوری، روش اندوزوکوری، پراکنش بذر