مسعود صفائی پور - دانشیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه شهید چمران
الیاس مودت - کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه شهید چمران

مفهوم فرهنگ و اجتماع به عنوان بخش مهمی از فرایند پایداری مورد توجه می باشد بنابراین به کارگیری مفهوم پایداری اجتماعی - فرهنگی در برنامه ریزی شهری و منطقه ای اقدامی نسبتا نو محسوب می شود چراکه تمرکز قدرت سیاسی و اقتصادی باعث گردید امکانات و فضاهای فرهنگی در برخی مناطق زیاد و برخی مناطق دیگر از آن محروم شوند بلکه به معنای وسیع مناطقی از توان فرهنگی محروم هستند و یا برخی مناطق توان بالقوه فرهنگی دارند که تاکنون از آنها استفاده نشده است و این خود عدم پایداری فرهنگی و عدم تعادل فرهنگی را فراهم آورده است. بر این اساس پژوهش حاضر با رویکرد توسعه ای - کاربردی با هدف ارزیابی پایداری توسعه و پایداری فرهنگی- اجتماعی را در استان با 23 متغییر فرهنگی و اجتماعی به بررسی موضوع پرداخته است که جهت تحلیل موضوع از مدل کمی TOPSIS و SPSS نیز استفاده گردیده است. که نتایج نشان داده با توجه به موضوع توسعه فرهنگی- اجتماعی و به عبارتی پایداری فرهنگی بین شهرستان های استان در این خصوص تفاوت فاحشی وجود دارد. زیرا مدل مورد استفاده نشان داده است میزان TOPSIS بدست آمده برای شهرستان یزد با میزان 0/805 درصد بهعنوان بیشترین میزان پایداری فرهنگی و شهرستان خاتم با میزان 0/064 درصد کمترین میزان پایداری فرهنگی و شهرستان های تفت و بافق با میانگین TOPSIS، ا 0/126 درصد در سطح میانه پایداری فرهنگی قرار دارند.

پایداری، فرهنگ، مدل، یزد