دانیال صمدی - کارشناسی ارشد طراحی شهری، دانشگاه تربیت مدرس

مطالعه بازآفرینی شهری به عنوان کنشی شهرسازانه در درون بافتهای موجود میتواند ابعاد و جهات متنوعی داشته باشد . «بازآفرینی مبتنی بر فرهنگ» را میتوان اصلیترین رویکرد بازآفرینی شهری در دو دهه اخیر دانست. کاربست فرهنگ در جایگاهی راهبردی، و با هدف دستیابی به سازوکاری اقتصادی و پررونق که میتواند متضمن اهداف توسعه ای باشد و چهره ای فرهنگ گرا برای شهرها ترسیم کند، رویه ای است که در چارچوب بازآفرینی شهرها به آن اهمیت فراوانی داده شده است. بازآفرینی مبتنی بر فرهنگ، با طرح مفاهیم پایه ای مانند استفاده از حوزه های نوآورانهاقتصادی و آنچه صنایع خلاق نامیده میشود، به این نکته اساسی میرسد که میتوان در بافتهای درونی و هسته های مرکزی شهرها، با اطمینان به نتایج فرآیند بازآفرینی، از رهیافت فرهنگی و ویژگیهای مثبت آن بهره جست. در پژوهش حاضر، روش تحقیق، توصیفی- تحلیلی بوده و بر اساس مطالعه منابع کتابخانه ای و اسناد، داده ها و اطلاعات گردآوری شده، بررسی و تحلیل گردد. همچنین با استفاده از روشهای تاریخی، سیر تکامل بهسازی و بازآفرینی شهری نیز مورد بررسی و توجه قرار گرفته است. یافته های این پژوهش نشان میدهد آنچه «بازآفرینی شهری مبتنی برفرهنگ» را از رویکردهای پیشین مرمت شهری متمایز میگرداند و آن را اصلیترین رهیافت بازآفرینی شهری امروز قرار میدهد، استفاده ای است که از مفهوم فراگیر فرهنگ و رویدادهای فرهنگی، به عنوان تسهیل کننده جریان بازآفرینی و عامل رونق اقتصادی در قالب انواع فعالیتهای مرتبط با هنر و فرهنگ صورت میگیرد

بازآفرینی مبتنی بر فرهنگ، بازآفرینی شهری، حوزه های فرهنگی و خلاق، صنایع فرهنگی و خلاق