غلام مرادی - استادیار دانشکده مهندسی عمران دانشگاه تبریز
آرش حوائی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران پردیس ارس

به کارگیری بتن پلاستیک برای ساخت دیواره آب بند یکی از روش های کاهش تراوش آب در پی سدها است یکی از الزامات اصلی بتن های پلاستیک مدول ارتجاعی پایین و شکل پذیری زیاد جهت سازگاری در عملکرد می باشد برای این منظور مصالحی لازم است که خصوصیات شکل پذیری آن بسیار مشابه خاک اطراف باشد اگر تغییرات مدول الاستیسیته خاک اطراف نسبت به عمق دیوار آب بند کم باشد (خاک های همگن) مدول الاستیسیته بتن پلاستیک حداقل باید 4 تا 5 برابر خاک پیرامونی بوده تا تغییر شکل آن مناسب باشد. تغییر شکل پذیری و مقاومت به میزان زیادی به یکدیگر وابسته هستند و با توجه به اینکه کاربرد میکروسیلیس در بتن های معمولی تاثیر زیادی بر افزایش مقاومت و سختی دارد و نیز در بتن پلاستیک به دلیل استفاده از بنتونیت شکل پذیری افزایش می یابد در این تحقیق تاثیر همزمان هر دو ماده مورد ارزیابی قرار گرفت که نتایج حاصله بیانگر این است که کاربرد میکروسیلیس در ساخت بتن پلاستیک دیوار آب بند سد گلفرج باعث افزایش تقریبا 210 درصدی مدول الاستیسیته شده است.

بتن پلاستیک، میکروسیلیس، مدول الاستیسیته، شکل پذیری