امیر مانی ورنوسفادرانی - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج
آرش جوانشیرخویی - دانشیار، گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج
غلامرضا رفیعی - استاد، گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج

با افزایش جمعیت کره زمین، ورود آلاینده ها به منابع آبی افزایش یافته و سبب محدود شدن منابع آبی قابل استفاده برای انسان شده است. محدودیت دسترسی به منابع آبی شیرین به ویژه در خاور میانه که دارای اقلیمی خشک و نیمه خشک است، اهمیت توجه به بازیافت آب را در این منطقه دو چندان می کند. مشکل عمده بسیاری از سیستم های تصفیه فاضلاب متداول محتوای بالای نیتروژن و فسفر پساب خروجی آن ها است، که قابلیت استفاده مجدد پساب را تحت شعاع قرار می دهد. راه کاری که امروزه در این زمینه مورد توجه قرار گرفته است جذب زیستی این مواد از فاضلاب است. در این پژوهش بررسی عملکرد یک سیستم بیودراف که برای اولین بار بیوفیلم جلبکی به هسته باکتریایی آن اضافه شده، در جذب زیستی نیتروژن و فسفر از پساب شهری مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاکی از جذب بالاتر آمونیاک، نیترات، نیتریت و فسفات نسبت به سیستم های مشابه بود. راندمان جذب موارد ذکر شده در سیستم به ترتیب %97.02، %97.5، %98.86و %96.29 از غلظت اولیه این مواد بود. به طور کلی می توان شرایط مناسب تبادلات گازی با اتمسفر در بیودراف را به همراه همزیستی جلبک و باکتری عاملی برای عملکرد بهتر سیستم طراحی شده نسبت به سیستم های مشابه دانست.

بازیافت آب؛ بیودراف؛ بیوفیلم جلبکی؛ تصفیه فاضلاب؛ جذب زیستی