ملیحه شیرازی - دانشجوی دکتری روانشناسی تربیتی، دانشگاه شهید چمران اهواز

هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر الگوی ایفای نقش بر روی خودپنداره دانش آموزان با و بدون نارسایی توجه/بیش فعالی بود. نمونه پژوهش شامل 120 دانشآموز دارای اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی (60نفر) و بدون اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی (60نفر) از مدارس ابتدایی بود که به روش تصادفی در 2گروه آزمایش و 2گروه کنترل قرارگرفتند. در ابتدا پیش آزمون خودپنداره با مقیاس خودپنداره پیرز-هریس(1964) در همه گروهها اجرا شد و سپس گروههای آزمایش، آموزش به روش ایفای نقش را در 8جلسه دریافت کردند. در پایان پس- آزمون خودپنداره در همه گروهها اجرا شد. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که درگروه دانش آموزان دارای اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی ایفای نقش بر خودپنداره کل تأثیر مثبت و معنادار دارد (0/0001>p) آموزش به روش ایفای نقش در افزایش میزان خودپنداره دانش آموزان با و بدون اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی مؤثر است و این میزان اثرگذاری در دانش آموزان دارای اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی بطور معناداری بیشتر است (0/005>p).

خودپنداره، اختلال نارسایی توجه ، بیش فعالی، ایفای نقش