جعفر رهنماراد - دانشیار، گروه زمین شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد زاهدان، ایران
محی الدین احراری رودی - استادیار، دانشکده علوم دریایی، دانشگاه دریانوردی و علوم دریایی چابهار
پرویز سپاهی - دانشیار، گروه زمین شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد زاهدان، ایران
محمد آفرین - کارشناس پژوهشگاه ملی اقیانوس شناسی و علوم جوی تهران

شهر ساحلی چابهار به عنوان منظقه مورد مطالعه در جنوب استان سیستان و بلوچستان، واقع است. سابقه تاریخی سونامی 1945 منطقه مکران نشان داده است که در صورت وقوع مجدد سونامی در طول گسل ها و منطقه فرورانش مکران، آب دریامتاثر شده و اثرات مخربی بر سواحل و بنادر وارد و کلیه موانع پیشروی خود را تخریب می نماید. در این تحقیق با استفاده از مطالعات هیدرولوژی، زمین ساختی و استفاده از نقشه ها و تصاویر ماهواره ای و عکسهای هوایی، مکان های پرخطر و امن تر جهت تخمین مخاطرات دریایی شناسایی شدند. مسیرهای تهاجم سونامی در منطقه، ورود موج به سواحل، مسیر حرکتسونامی بر اساس توپوگرافی منطقه پیش بینی گردید. براین اساس در مناطق لیپار، تیس و رودخانه متصل به دریا، میزان تخریب پذیری زیاد است. منطقه ساحلی تفریحی دریا بزرگ (سرازیری) که نیروی موج ابتدا می بایستی سربالایی ملایم راطی نماید. سپس به سرپایینی می رسد و حرکت آب در این نوع اراضی ادامه دار است، بطوریکه به نقاط گود مناسب می رسد و با افزایش ارتفاع موج تقریباً 3 متری این مناطق پر از آب می شوند و کلیه شریان های حیاطی قطع و خسارات جانیو مالی زیاد وارد خواهند شد. مناطق رمین و بریس تقریباً با شیب مثبت (سربالایی) بیشترین خسارات و آسیب ها را میتوانند داشته باشند. منطقه آزاد صنعتی و تجاری چابهار یکی از مناطق کم خطر می باشد و باید تمام شریان های حیاتی از جمله اورژانس، بیمارستان ها، سازمان انتقال خون، فرودگاه، آتش نشانی ها و دیگر ارگان های حیاتی شهر به این مناطق انتقال یابند و چندین خیابان و اتوبان بزرگ جهت جلوگیری ترافیک زیاد و دسترسی آسان در این منطقه در هنگام سونامی و بلایای طبیعی دیگر احداث گردد

مخاطرات دریایی، منطقه ساحلی، خسارات، اورژانس، فرودگاه