حمیدرضا تلخابی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه تربیت معلم
فرزانه ساسان پور - عضو هیات علمی دانشگاه تربیت معلم

با برجسته شدن مبحث توسعه پایدار بعد از دهه 70 میلادی و فراگیر شدن این الگو واژه در همه ابعاد اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی، توسعه پایدار شهری نیز مورد توجه متخصصان و برنامه ریزان شهری واقع شد. اینکه آیا ادامه روندهای زندگی شهری و کلان شهری امروز با معیارهای پایداری مطابقت دارد یا خیر؟ مطالعه شهر و کلان شهرها از جمله کلان شهر تهران به دلیل داشتن شرایط خاص مانندن الگوی نخست شهری در همه ابعاد ضرورتی انکارناپذیر به شمار می رود. این شهر با تغییراتی که در اقتصاد جهانی و ایران رخ داد بعد از سالهای 1320 به یک قطب تبدیل شد که به مرور زمان پایداری آن را به چالش کشاند. مطالعه و ارزیابی شاخص های پایداری در زمینه های مصرف انرژی (آب و برق)، فضای سبز، سرانه مسکونی و جای پای اکولوژیکی گویای این واقعیت است که این شهر از معیارهای جهانی شکاف عمیقی دارد و اگر این شیوه کنونی تداوم یابد (با آگاهی به اینکه پتانسیل بالایی در زمینه های گسل، آب و زمین برای ناپایداری دارد) موجب بی ثباتی توسعه آن خواهد شد. تنها چاره کار برای این وضعیت، جدا از ایجاد محدودیت در تداوم این الگو، خلق یک زمینه عمیق فکری عالمانه همراه با ترویج فرهنگ صحیح استفاده از منابع در اندیشه شهروندان می باشد.

توسعه پایدار شهری، کلان شهر تهران، ارزیابی شاخصهای پایداری، تغییر الگوهای مصرف