فرزاد بیات موحد
حسن شامی

پخش سیلاب یکی از روش های بهره برداری از سیلاب و استفاده بهینه از آن می باشد که می تواند تاثیرات مثبتی بر روی منابع آبی آبخوانها و از این راه در بهره برداری پایدار از ان داشته باشد . ابخوانها منابع گسترده ای با تخلخل فراوان در رسوبات دانه درشت هستند که قابلیت نگهداشت آب در آنها زیاد است مطمئنا بارندگی نسبتا خوب و آبگیری حدود نه میلیون متر مکعبی در سال جاری می تواند تاثیرات قابل توجهی در منابع آبی آبخوان در محدوده پخش در مقایسه با قسمت های دیگر دشت داشته باشد. بنابراین سعی شده است که تاثیر پخش سیلاب بر تغییرات بده خروجی دو حلقه قنات (یکی در عرصه پخش و دیگری به عنوان شاهد) طی امسال و شش سال گذشه بعد از احداث ایستگاه پخش سیلاب بر آبخوان سهرین- قره چریان زنجان بررسی گردد . این بررسی در مورد بده خروجی دو قنات در هفت دوره آبی نشان می دهد که بده خروجی قنات عملیاتی کاملا تحت تاثیر مقدار آبگیری و پخش سیلاب بوده و از نظر آماری همبستگی خوبی با مقدار آبگیری نشان داده و همراه با آن تغییر قابل ملاحظه ای کرده است این در حالی است که قنات شاهد با وجود دارا بودن حوضه بسیار بزرگتر از قنات عرصه تغییرات قابل توجه نداشته و تنها تحت تاثیر بارش های جوی بر روی عرصه آن و تغییرات فصلی دما بوده است این امر نشان می دهد که در صورت اجرای عملیات آبخوانداری ئ پخش سیلاب می توان در دراز مدت از کاهش سطح آبهای زیرزمینی جلوگیری و نسبت به احیا قناتها اقدام نمود این امر می تواند در توسعه پایدار کشاورزی مفید واقع شود.

دشت زنجان، پخش سیلاب، آبخوانداری، قنات