پریسا ابراهیم بابایی - کارشناس ارشد

در دهه گذشته ورود آلاینده ها با منشاء انسانی مانند فلزات سنگین به داخل محیط های آبی، به مقدار زیادی افزایش یافته است کهبه عنوان یک خطر جدی برای حیات این محیط ها بشمار می آیند. فلزات سنگین در یک مقیاس وسیع، از منابع طبیعی و انسان ساختوارد محیط زیست می شوند.بعنوان مثال جیوه و ترکیبات آنها حتی در مقادیر کم در صنایع صنعتی می توانند خطرناک باشند و باید تاحد امکان حذف شود. برای حذف این ترکیبات تاکنون از روشهای زیادی استفاده شده است. یکی از این روشها بهره گیری ازکامپوزیتهای مختلف از جمله کامپوزیت های پلی آنیلین می باشد. تاکنون کامپوزیتهای مختلفی از پلی آنیلین سنتز شده است و اغلباز لحاظ مورفولوژی و خواص رسانایی ، مکانیکی و.. بررسی شده اند .در این تحقیق هدف بررسی کامپوزیت های ساخته شده از پلیآنیلین به همراه مواد افزودنی مختلف نظیر پلی وینیل الکل و پلی اتیلن گلیکول در غلظتهای مختلف می باشد .پس از ساخت کامپوزیت های پلی آنیلین عملیات جداسازی جیوه از محیط های آبی به صورت رآکتور منقطع صورت می گیرد و قابلیت کاربرد این ˓ جاذب های کامپوزیتی معلوم میشود. نتایج این تحقیق حاکی از آن است که پلی آنیلین های سنتز شده درصد حذفی بالاتر ازکربن فعال در جذب جیوه داشته اند.در میان پلی آنیلین ها بیشترین درصد حذف جیوه از محیط آبی توسط پلی آنیلین بدون ماده ی افزودنی صورت گرفت که با اسیدی شدن محیط آبی، در راندمان حذف، افزایش دیده شد.مدت زمان بهینه هم برای قرار گرفتن در شیکر 03 دقیقه بدست آمد.درکلیه ی آزمایشات مربوط به جیوه این نتیجه حاصل گردیدکه چنانچه که غلظت محلول اولیه ی جیوه کاهش پیدا کند راندمان حذف این فلز سنگین افزایش می یابد.

جداسازی، جیوه، جذب سطحی، کامپوزیت، پلی انیلین