رامین رضایی شهابی - کارشناس ارشد شهرسازی، مدرس دانشگاه علم و فن ارومیه
میثم غضنفری - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهی و منطقه ای، دانشگاه آزاد قزوین
بیژن عبدی - کارشناس ارشد معماری مدرس دانشگاه پیام نور میاندوآب

شهرهای ساحلی از پربارترین و پویاترین منابع اکولوژیکی و بستر فعالیت های عظیم اقتصادی و اجتماعی در جهان به شمار می روند. منابع ارزشمند اکولوژیکی، تنوع زیستی و ذخایر سرشار نفت و گاز و فعالیت های عظیم اقتصادی این مناطق را به یکی از حساس ترین و ارزشمندترین مناطق در جهان تبدیل نموده است. به دنبال افزایش جمعیت و فشار بر روی منابع طبیعی، مسئله توریسم و گردشگری نیز اثرات نامطلوبی بر محیط زیست بر جای میگذارد. مسائلی از قبیل فرسایش خاک، تغییرات خط ساحلی، نابودی زیستگاه های ساحلی، خشک شدگی یا آلودگی آبهای زیرزمینی و به خطر افتادن بهداشت و سلامتی ناشی از شبکه های ناکافی دفع زباله و فاضلاب، جوامع انسانی را تهدید می کند. اما بهترین راه برای حل این مشکلات، توسعه پایدار شهری و گردشگری می باشد. توسعه پایدار شهری وگردشگری به عنوان رهنمونی برای مدیریت کلیه منابع قلمداد می شود. به طریقی که بتوان نیازهای اقتصادی و اجتماعی را برآورده ساخت و همگنی فرهنگی و سیاستهای حفاظت زندگی را همراه با افزایش عدالت و مساوات در توسعه، بهبود کیفیت زندگی جوامع و بوجود آوردن کیفیت برتر محیط زیست ایجاد کرد. بنابراین بهبود مدیریت زیست محیطی تسهیلات گردشگری برای کاهش آسیب های آن گام اول جهت نیل به اهداف توسعه پایدار شهری و گردشگری می باشد.

توسعه، توسعه پایدار، محیط زیست، گردشگر، شهرهای ساحلی