نیلوفر باباآدم - کارشناسی ارشد زمین شناسی مهندسی، دانشگاه تربیت مدرس
علی ارومیه ای - گروه زمین شناسی مهندسی، دانشگاه تربیت مدرس
محمدرضا نیکودل - گروه زمین شنناسی مهندسی، دانشگاه تربیت مدرس

امروزه استفاده از مصالح همگن، مقاوم، بادوام و با خصوصیات مهندسی مشخص یکی از نیاز های اصلی صنعت ساختمان به شمار می آید. سنگ ها از جمله مصالحی هستند که کاربرد گسترد ای در این صنعت دارند و در قسمت های مختلف ساختمان، از نمای بیرونی تا دکوراسین داخلی، کاربرد دارند. از آنجا که سنگ ها با توجه به شرایط تشکیل اغلب دربرگیرنده ناهمسانی در رنگ، بافت، ساخت، استقامت هستند بنابراین سنگ مصنوعی که در شرایط کنترل شده تولید می شود می توان نیاز های مصرف کننده را از نظر همگنی در تمام خصوصیات فراهم کند. سنگ مصنوعی عموما ترکیبی از سنگدانه های طبیعی، صمغ های صنعتی(رزین) و برخی مواد افزودنی است. از آنجا که رزین های مورد استفاده دارای ترکیب شیمیایی ثابت و همگن هستند و مقدار استفاده از آن در تولید سنگ مصنوعی کمتر از 10 % است، بنابراین خصوصیات فیزیکی، شیمیایی و مهندی سنگ مصنوعی تابع خصوصیات زمین شناسی سنگدانه های مورد استفاده در ساخت آن می باشند. الگوی دیاژنز، که در آن نهشته های حوضه رسوبی پس از طی مراحلی در یک بازه زمانی طولانی به سنگ رسوب تبدیل می شود، ولی برای تولید سنگ مصنوعی بازه زمانی کوتاه در نظر گرفته می شود. کلیه خصوصیات مهندسی از قبیل چکالی، سختی، رنگ، دوام، استقامت و غیره در تولید سنگ مصنوعی قابل کنترل است. در این مقاله مزیت های سنگ مصنوعی و محدودیت های استفاده آن در صنعت ساختمان مورد بررسی قرار می گیرد. نتایج بررسی نشان می دهد کاربرد استفاده از سنگ مصنوعی با در نظر گرفتن هزینه های تولید و فرآوری در مقایسه با سنگ طبیعی بسیتر یده بنابراین کاربرد بیشتری در صنعت ساختمان دارد.

سنک مصنوعی، سنگدانه، رزین، سنگ طبیعی