فاطمه امامقلی وند - دبیر آموزش و پرورش

پژوهش حاضر در سال 93-92 باهدف: شناسایی تاثیر تدریس همکلاسی بر تغییر نگرش درس زبان 1 و مولفه های آن:(لذت،انگیزش، اهمیت دادن و میزان ترس) به شیوه تجربی انجام شد. بدین منظور از بین جامعه مورد مطالعه دو کلاس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (n=24) و کنترل(n=22) جایگزین گردید. ابزارمورد استفاده نگرش سنج ایکن میباشد، پس از اجرای پیش آزمون ، 9 جلسه تدریس همکلاسی انجام شد، در پایان پس آزمون از دو گروه به عمل آمد. داده های به دست آمده با استفاده ازنرم افزار spss21 وروش کوواریانس و تی تست مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاصل از کوواریانس با سطح معناداری 0/05>=P نشان داد: روش تدریس همکلاسی بر میزان نگرش کلی دانشآموزان نسبت به زبان 1 تاثیر معناداری داشته و موجب افزایش نگرش مثبت به درس زبان 1 در گروه آزمایش شدهاست.همچنین روش تدریس همکلاسی موجب افزایش میزان لذت از درس زبان 1 میگردد. با توجه به عدم رعایت مفروضه های خطی بودن و همگنی شیب در مولفه های: انگیزش، اهمیت و ترس از روش تی تست مستقل استفاده گردید. نتایج نشان داد: تدریس همکلاسی موجب افزایش انگیزش دانش آموزان در درس زبان می گردد، در حالی که تدریس همکلاسی بر میزان اهمیت دادن به درس زبان 1 و کاهش ترس از این درس موثر نبوده است.

تدریس همکلاسی، نگرش سنج ایکن