هاجر یزدانی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز، گروه باغبانی
مجتبی کامل منش - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز، گروه باغبانی

[توضیح سیویلیکا: به دلیل اینکه تعداد صفحات این مقاله کمتر از 5 صفحه می باشد در پایگاه CIVILICA به صورت مقاله بدون اصل مقاله نمایه شده است] بیماری لکه سیاه سیب سالانه خسارتهای فراوانی در سطح جهان به این میوه وارد میکند. استفاده از ارقام مقاوم و تولید ارقام مقاوم به این بیماری یک از اصلیترین راههای مقابله با این بیماری است. در جهت این موضوع، تحقیقی در سال 1392-1393 در دانشگاه آزاده شیراز بر روی 6 جمعیت سیب با استفاده از آغازگرهای متصل به ژن این بیماری صورت گرفت. نتایج بررسی آللی نشان داد که دو جمعیت Si و Ka تمام 13 آغازگر متصل به ژن بیماری را دارند و جمعیتهای Ka-m ،Ka-mn و Ka-h دارای کمترین میزان آغازگر متصل به ژن تکثیری شده میباشند. همچنین نتایج فاصله ژنتیکی نی نشان داد که تنوع ژنتیکی مناسبی بین جمعیتهای مورد بررسی وجود ندارد و تنوع بیشتر درون جمعیتهای مورد مطالعه یافت میشود. نتایج تجزیه به مختصات اصلی جمعیتها را به 3 گروه تقسیم کرد که این نتیجه نشان دهنده تنوع کم بین جمعیتها از لحاظ آغازگرهای متصل به ژن بیماری لکه سیاه سیب مورد مطالعه بود. امید است که با انتخاب درون جمعبیتی و تلاقی بین آنها بتوان تنوع و نتاج قویتری تولید کرد.

بیماری لکه سیاه سیب، تجزیه به مختصات اصلی، فاصله ژنتیکی، فراوانی آللی