علیرضا کیانی - عضو هیئت علمی و مربی گروه عمران دانشکده فنی دانشگاه آزاد اسلامی بوشهر،
مهدی زهرایی - استاد گروه عمران دانشکده فنی دانشگاه تهران،
امیر مظفری - کارشناسی ارشد، عمران زلزله، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بوشهر،

معماری حوزه خلیج فارس یک معماری بومی درگیر با گونه های مختلف معماری در سراسر دنیا است.استان بوشهر خود نیز، حلقه اتصالی است ما بین دو نوع معماری درون گرا و برون گرای ایران، معماری درون بوشهر فضاهایی در خود پرورانده است که در ایران بی نظیر است . استان بوشهر سابقه فرهنگی و تاریخی طولانی دارد و ساختمان هایی باستانی و تاریخی زیادی در این استان قرار گرفته است. وجه تمایز این ساختمان ها با سایر ساختمان های باستانی در سایر نقاط کشور استفاده از مصالح بومی و سنتی نظیر سنگ های مرجانی و تیرهای چوبی می باشد. به همین دلیل است که لازم می دانیم روش های خاصی جهت مقاوم سازی این نوع ساختمان ها در مقابل زلزله به وجود آید هدفی که پیرامون این موضوع دنبال می شود بهسازی لرزه ای بناها و بافت های با ارزش سنتی و تاریخی موجود در استان می باشد این بناها علاوه بر ارزش های تاریخی بیان گر تمدن، فرهنگ، توانایی ها و تفکر اقوام گذشته می باشند. علاوه بر این یکی دیگر از مواردی که اهمیت حفاظت از این بناها را دوچندان نموده نقش این بناها در اشتغال زایی و منافع اقتصادی کشورها است. در این تحقیق با توجه به آیین نامه ها و مراجع معتبر به بررسی لرزه ای خواهیم پرداخت و در انتها به عنوان نمونه یک ساختمان سنتی مورد ارزیابی و بهسازی لرزه ای، با سه روش مش شاتکریت، تسمه فولادی و الیاف پلیمری کربن (FRP) قرار خواهد گرفت و در انتها یک روش که اقتصادی و اجرایی باشد انتخاب و ساختمان امیریه با آن روش مقاوم سازی می شود.

ساختمان بنایی، بهسازی لرزه ای، مش شاتکریت، تسمه فولادی، FRP