مهدی سعدوندی - عضو هیئت علمی دانشگاه هنر اصفهان
سارا اسفندیاری ظهیر - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشکده دانش پژوهان اصفهان
مریم اسفندیاری ظهیر - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری منظر دانشگاه تربیت مدرس
پگاه امیدی آلیگر - دانشجوی کارشناسی ارشد طراحی شهری دانشگاه شیراز

مفهوم پایداری در توسعه با بسترسازی برای افزایش رفاه شهروندی تعریف می شود، که افزایش امنیت انسانی و رضایتمندی اجتماعی را ممکن میسازد . زندگی مشترک انسانی و کنش اجتماعی وی از عناصر مهم افزایش رفاه اجتماعی شهروندیست. در این راستا باید تلاشها برآن باشد تا ضمن التفات به تمام جامعه، خدمات شهری برای طبقات آسیب پذیر اجتماع نیز مانند سالمندان فراهم شود. خانه های سالمندان از نمونه فضاهایی است که در آنها ارتباطات اجتماعی ساکنان، با خارج محدود و در بسیاری موارد نادیده گرفته میشود. نگارندگان برآنند تا با معرفی تاثیرات نامطلوب حذف روابط اجتماعی در دوره سالمندی به ارائه راهکارهایی برای حل مشکلات و ارتقای کیفیت فضاهای مخصوص سالمندان اقدام نمایند. روشی که در این مقاله بر پایه مطالعات انجام شده به آن پرداخته میشود، پیشنهاد فضاهایی مناسب سالمندان و کودکان است تا از جهتی کاهش ارتباطات کودکان با نسلهای قبلی در زندگی مدرن جبران شده و از طرف دیگر معضلات تنهایی سالمندان بوسیله ارتباط با کودکان رفع شود.

توسعه شهری، رفاه شهروندی، روابط اجتماعی، مسکن سالمندی