شاهین زوورزی - مدیر گروه معماری و شهرسازی و عضو هیئت علمی، دانشکده معماری، دانشگاه کمال الملک نوشهر
ناهید گیل امیررود - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری ، دانشگاه کمال الملک نوشهر

مهمترین مسئله و دغدغه مدارس معماری آموزش دروس طراحی و چگونگی آن با توجه به روش ها و نظریه های متعدد طراحی بوده است. در این خصوص مسائلی همچون فرایند طراحی و پروسه رسیدن به طرح، مطرح شده که اکثر مواقع به نتایج مطلوبی نیز نمی رسد. مقاله حاضر این فرایند را از دید دیگری مورد ارزیابی قرار داده و کلاس های عملی دروس طراحی را تحت تأثیر مسئله ایی به نام ساختارگرایی تحلیل می کند. در این راستا ابتدا به تعریف نظام ساختارگرایی و انواع آن پرداخته و پس از تحلیل آنها رابطه میان آن و روند طراحی آموزشی بین دانشجویان معماری بررسی می شود. در این مقاله با تحلیل موضوع طراحی و آبژه قرار دادن آن معناهای متعدد از درونش استخراج شده و پروسه طراحی را با توجه به معنای برداشت شده از متن موضوع تعریف می شود. در دسته بندی ساختارگرایی به تعریف رویکرد های انفعالی، تعاملی، فرایندی و کاوشگری پرداخته شده است، که استفاده از این رویکرد ها کمک می کند تا دانشجو و استاد متن را تفسیر کرده و پروسه ایجاد شده برای طرح مورد نظر را شکل دهند. الگوی معلم محور و یادگیرنده محور نیز در این رویکرد مدنظر قرار می گیرد تا بینش برنامه دهی کلاس های طراحی بیشتر مورد ارزیابی قرار گیرد. برنامه ریزی های ساماندهی شده برای طراحی کاملا تحت تأثیر معناهای به وجود آمده ازخود طرح می باشد. نتیجه حاصل از مقاله شناخت ساختارگرایی در روند اموزش وایجاد رویکرد جدید در پروسه ساخت با توجه به اقسام آن می باشد.

ساختارگرایی- روند طراحی- فرایند طراحی- ساختار آموزشی- کلاس آموزشی