فروغ رضوانی زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری داخلی، دانشگاه تهران
زهرا اسفندیارپور - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی کرمان

شهر به عنوان سکونتگاه انسانها و بستر حیات بخش زندگی انسانی مستلزم پایداری و بقا می باشد. به منظور قرارگیری شهر در مسیر توسعه پایدار، توجه به ویژگیها و قابلیتهای هر منطقه ضروری است. قابلیتهای هر محیط و فضای شهری، تعیین کننده مسیر توسعه آن می باشند. ارزیابی توان اکولوژیکی گامی موثر و ابزاری مناسب در جهت هدایت فعالیت ها و کاربری های جاری در سرزمین به سوی توسعه پایدار می باشد. موجودیتو هویت شهرهای ساحلی با عناصر طبیعی و روابط بین آن ها تعریف می شود، اما در توسعه جدید شهر بندر عباس توجه به بستر و اکوسیستم خاص منطقه لحاظ نشده است و در نتیجه این شهر با چالش هایی جدی در ارتباط با توسعه پایدار شهری مواجه شده است. خور های سطح شهر بندر عباس بعنوان بخشی مهم از اکوسیستم طبیعی این منطقه قابلیت فراهم آوردن توسعه پایدار را دارا می باشند. این نوشتار با تاکید بر ماهیتارزشمند اکوسیستم های طبیعی هر منطقه، بر شناخت و بهره گیری از امکانات آنها تاکید داشته و با بررسی تاثیر احیای خورها در سطح شهر، چگونگی اثر بخشی آنها را بر پایداری شهری مورد تحلیل قرار می دهد و در نهایت با بیان عوامل موثر بر پایداری شهر بندرعباس، احیای خورهای مرکزی سطح شهر را به عنوان عاملی در جهت توسعه پایدار این شهر معرفی مینماید.

توسعه پایدار شهری، اکوسیستم طبیعی، شهر ساحلی،خور