عقیل دشتیان نسب - عضو هیئت علمی پژوهشکده میگوی کشور

آبزی پروری طی ۱22 سال اخیر نقش مهمی در تولید غذای بشر داشته است. با افزایش جمعیت، درخواست غذاهای دریایی نیز افزایش پیدا کرد که تولید این میزان از طریق صیادی امکان پذیر نبود، لذا پرورش موجودات دریایی سریعا افزایش پیدا کرد و تبدیل به یک صنعت جهانی شد و اکنون آبزی پروری بخش بسیار مهمی از اقتصاد تعداد زیادی از کشورها بخصوص کشورهای در حال توسعه تشکیل می دهد. آبزی پروری اشتغال را بهبود بخشید و منجر به کاهش فقر در این کشورها شد، بنابراین به یکی از مهمترین برنامه های توسعه اجتماعی اقتصادی بخصوص در مناطق روستایی این کشورها تبدیل شد که – هنوز هم این برنامه ادامه دارد. اما رشد سریع آبزی پروری باعث تغییرات شدیدی در اکوسیستمها به ویژه در سواحل شده است که این تغییرات اکولوژیک به همراه استرسهایی مثل جداسازی آبزیان از محیط طبیعی و پرورش آنها در یک محیط دیگر، با تراکم بالا و در شرایط استرس زا بوسیله غذاهای مصنوعی و غیر طبیعی و همینطورتجارت جهانی غیر معمول آنها خرید و فروش و جابجایی آبزیان زنده شرایطی ایجاد کرده است که سبب ایجاد بیماریهای نوپدید می شوند، برای مثال در خصوص بیماریهای میگو از دهه ۱٩٧2 که پرورش تجاری این موجود شروع شده است، هر ۳ یا ۴ سال شاهد بروز یک بیماری نوپدید بوده ایم بطوریکه هم اکنون، پس از یک دوره ۴2 ساله بیش از 02 بیماری مهم در میگوها بروز پیدا کرده است. این مقاله علاوه بر دلایل بروز بیماریهای نوپدید به تاریخچه، مدلهای مختلف بروز این بیماریها و راههای کاهش خسارتهای ناشی از آنها می پردازد.

آبزیان، بیماریهای نوپدید، بروز، تغییرات اکولوؤیک