سمیه آقاعلیخانی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات شهر قدس

مسأله هویت شهری یکی از پیچیده ترین و بحث انگیزترین مباحث نظری در معماری و شهرسازی است به همین جهت تلاش برای حفظ مویت، یکی از منازعات اصلی ملتهاست که معماری و شهرسازی نیز از این امر مستثنی نیستند. نگرش به اصلهویت شهری ما را به سیمای آینده قاب توجهی در شهرما مدایت می نماید لذا عدم توجه به اصول معماری و شهرسازی شهرهای بی هویتی را می آفریند. تغییر و توسعه فضامای شهری بدون تأم و توجه به اصول معماری و شهرسازی فضامای غریبه و تعریف نشده ای بر شهر تحمی می نماید و بافت مای با ارزش و تاریخی گذشته را بی رونق و بی مویت می نماید، بافت هایی که جزئی ازسرمایه ملی و فرمنگی مر کشور مستند و به لحاظ مویت بخشی شهرما بسیار ارزشمند محسوب می گردند. روش استفاده شده در این پژوهش توصیفی تحلیلی مبتنی بر اطلاعات ارائه شده در اسناد و مدارک کتابخانه ای می باشد. نتایج حاصل از این مطالعه – نشان می دهد که عدم توجه به مجموعه مای با ارزش و کهن شهرما و تغییرات کالبدی شدید شهرما منجر به از هم گسیختگیمویت قدیمی اکثر شهرما گردیده است. آگامی و تسلط معماران و شهرسازان بر ساختار گذشته و حال شهرما، امری ضروری است. چنین آگامی علاوه بر اینکه به اقدامات عمرانی در شهرما جهت صحیح می دمد، می تواند این امکان را فراهم سازد که با ارزش نهادن به تجارب گذشتگان و حفظ آثار آنان برای تداوم حیات مجموعه های شهری و مویت اصلی شهرها گام های مؤثری برداشتهشود و اینکه معیارما و رمنمودمای طراحی شهری که برنامه ریزان، طراحان شهری و معماران آن ما را تعیین می نمایند حاصل ضوابط و قوانینی است که باید در امر طراحی و توسعه فضامای شهری رعایت گردد، زیرا که طراحی با ایجاد فضامای شهری شروع می شود و باید جوابگوی همه جوانب شهرسازی و مسائل کالبدی شهر که هویت یکی از آن ماست باشند

هویت شهری، حس تعلق، بحران هویت، بافت تاریخی، معماری و شهرسازی