رحیم صفاری - کارشناسی ارشد مهندسی عمران، دانشکده ی مهندسی، دانشگاه شیراز
قاسم حبیب آگهی - استاد، دکترای مهندسی عمران، عضو هیئت علمی دانشگاه شیراز
احسان نیکویی - دکترای مهندسی عمران، محقق در دانشگاه اوترخت هلند
علی نیازی - دانشیار پژوهشکده بیوتکنولوژی

منحنی نگهداشت آب- خاک نشانگر میزان رطوبت خاک در مقادیر مختلف مکش ساختاری است. مقاومت برشی ، ضریب نفوذپذیری، تغییر حجم خاکهای غیراشباع تابعی از خصوصیات منحنی نگهداشت آب – خاک میباشد. منحنی نگهداشت آب – خاک شامل منحنی های خشکاندازی نشاندهنده از دست دادن آب( و ترسازی)نشاندهنده جذب آب میباشد. بنابراین تعیین این منحنی به واسطهی ارتباط تنگاتنگ آن با سایر خصوصیات هیدرولیکی و مکانیکی خاکهای غیراشباع از اهمیت بالایی برخوردار است. بهسازی تثبیت خاک از مسائل مهم مهندسی ژئوتکنیک می باشد. در سالهای اخیر برای بهبود خواص مکانیکی خاکها از روش های مختلف تثبیت خاک از جمله روش های بیولوژیکی که سازگاری بیشتری با محیط زیست دارند استفاده شده است. بدیهی است نخستین گام در جهت شناخت تاثیر این روشهای بهسازی بر رفتار خاکهای تثبیت شده در ناحیه ی غیراشباع، بررسی تاثیر این روشها بر منحنی نگهداشت آب-خاک می باشد. در این راستا در این تحقیق، ضمن مرور تاریخچه تحقیقات انجام شده در ارتباط با تاثیر میکروارگانیسمها بر خصوصیات مکانیکی خاکهای غیراشباع، تغییرات منحنی نگهداشت آب- خاک در طی تثبیت بیولوژیکی خاک بوسیله باکتری باسیلوس اسفاریکوس بررسی و میزان تاثیر غلظت باکتری بر روی مختلف منحنی نگهداشت آب- خاک مورد بحث و بررسی قرار میگیرند به طور کلی تحقیق حاضر نشان میدهد که با افزودن مقداری باکتری و برای یک درصد رطوبت معین میزان مکش کل و مکش ماتریک افرایش پیدا میکند

منحنی نگهداشت آب– خاک، بهسازی خاک، تثبیت بیولوژیکی، خاک غیراشباع