میترا مقصودی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه مازندران
ماریا کردجمشیدی - استادیار مهندسی معماری، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه مازندران

با توجه به توسعه شهرنشینی و تراکم فضا در محیطهای شهری، امروزه فضاهای باز نقش مهمی در زندگی روزمره انسان ایفا میکنند. آسایش حرارتی یکی از تأثیرگذارترین عوامل در مناسبسازی فضاهای بازاست. یکی از مهمترین اصول در طراحی معماری توجه به آسایش حرارتی جهت بهبود کیفیت فضا میباشد. مطالعه حاضر باهدف بهبود شرایط آسایش حرارتی در فضاهای باز مجتمعهای مسکونی، انجامگرفته است. در این پژوهش به بررسی شرایط آسایش حرارتی، با توجه به فرمهای ساختهشده، جانمایی بلوکها ازنظر عبور جریان هوا و مقایسه عناصر طراحی انرژی پرداخته شده است. ازجمله عناصر طراحی انرژی مطالعه شده میتوان به تراکم پوشش گیاهی، ویژگیهای آب و مصالح کف سازی اشاره نمود. این یافتهها یک رابطه قوی بین دو عامل خرده اقلیم و ویژگیهای ساختمان فرم، ارتفاع، جانمایی و ... با شرایط آسایش حرارتی را نمایان میسازد. هرچند یک پارامتر بهتنهایی برای ارزیابی شرایط آسایش حرارتی کافی نیست اما باید گفت این عوامل در درجه حرارت هوا و میزان تابش خورشیدی که از موارد مهم تعیینکننده آسایش حرارتی است تأثیرگذارند. درنهایت در این مقاله پیشنهادهایی بهمنظور بهبود شرایط آسایش حرارتی در فضاهای باز مجتمعهای مسکونی ارائهشده که میتوان با استفاده از آنها در طراحی معماری اولیه بنا، شرایط آسایش حرارتی مطلوبتری را در فضاهای باز مجتمعهای مسکونی ایجاد نمود

فضاهای باز مجتمعهای مسکونی، آسایش حرارتی، اقلیم، طراحی معماری