ولی پروانه - دانشکده مکانیک، دانشگاه صنعتی شاهرود، بلوار دانشگاه، شاهرود، ایران
محمود شریعتی - دانشکده مکانیک، دانشگاه فردوسی، بلوار وکیل آباد، مشهد، ایران
سولماز حسن زاده خیابانی - دانشکده عمران، موسسه آموزش عالی علاء الدوله سمنانی گرمسار، حاجی آباد، ایران

در این مقاله از پلیمر پلی وینیل الکل (پی وی سی) و نانولوله های کربنی چند دیواره به عنوان پرکننده برای تقویت ماتریس سیمان استفاده شده است. روش محلول برای پراکندگی پی وی سی و نانولوله کربنی در زمینه سیمان بکارگرفته شده است. تأثیر پارامترهای درصد نسبت وزنی نانولوله های کربنی، مقدار پی وی سیف نسبت آب به سیمان و عملیات حرارتی بر روی مقاومت کششی و فشاری نانوکامپوزیت بتن بررسی شده اند. از عکسبرداری SEM برای مشاهده پراکندگی مناسب نانولوله های کربنی درون خمیر سیمان و بررسی نانو- میکروترک ها استفاده شده است. نتایج تجربی نشان می دهند که با افزایش درصد نانولوله کربنی و کاهش نسبت آب به سیمان، خواص مکانیکی بتن بهبود می یابد. استفاده از پلیمر پی وی سی و استفاده از عملیات حرارتی نیز منجر به کاهش عیوب و ترکها و در نهایت افزایش مقاومت کششی و فشاری بتن می شود.

نانوکامپویت بتن، نانولوله کربنی چند دیواره، پی وی سی، خواص مکانیکی