ریحانه یاسمن - دانشجوی کارشناسی ارشد طراحی شهری دانشگاه آزاد زنجان
ابوالفضل مشکینی - استادیارهیئت علمی دانشگاه تربیت مدرس

بافت های قدیمی شهرها بخش وسیعی از مساحت شهرهای امروزی را به خود اختصاص داده اند. فضاها و بناهای موجود دراین بافت ها، طرز تفکر و جهان بینی ساکنان آن را به نمایش می گذارند. در دهه های اخیر، بافت های مرکزی و قدیمیشهرها به حال خود رها شده و بر اثر بی توجهی و عدم رسیدگی، دچار مسائل متعدد شده اند. ارزش های نهفته در این بافتها شامل بناها و گذرهای تاریخی و سازمان فضایی کالبدی آنها که در واقع یادگارهای گذشتگان و زنده کننده خاطراتجمعی مردم شهر هستند، تحت تاثیر این مشکلات فرسوده شده و یا از بین رفته اند. فرسودگی موجود در بافت های مرکزیشهرها هویت آن ها خدشه دار کرده و جایگاه محله را در ذهن شهروندان کمرنگ و کمرنگ تر کرده است. مداخلاتی که در اینگونه بافت ها صورت می گیرد به طور غالب بدون توجه به پیشینه و زمینه ای که بافت در آن قرار گرفته است می باشد. لذااین پژوهش بر آن است زمینه گرایی کالبدی را تعریف کرده و تاثیر آن در بهبود وضعیت بافت های فرسوده و رسیدن بهپایداری در این بافت ها را بررسی نماید.

زمینه گرایی کالبدی، بافت فرسوده، هویت، خاطرات جمعی