فرناز رهبرعطاران - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرند، گروه هنر، مرند، ایران
رسول درسخوان - عضو هیات علمی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، گروه معماری و شهرسازی،تبریز، ایران

موضوع ایجاد فضای سبز و درختکاری در محوطه سازی و دیگر فضاهای عمومی از دیدگاه حفظ محیط زیست وتامین آسایش شهروندان و یا محیط مجاور و کاهش آلودگی های ناشی از صنایع و ماشین ، بسیار ضروری است ، این نوع کار عمرانی بازده اقتصادی نداشته ولی برای تامین بهداشت و زیبایی محیط لازم است . طراحی فضای سبز محوطه های رو باز از دو جنبه کارکردی و تاثیر عینی در فضای شهری و برنامه ریزی آن اهمیت داشته و فضای سبز شامل استقرار و کاشت درختان و بوته ها و سبزه ها و غیره با یکدیگر می باشد . در این میان پارک ها و فضاهای سبز به عنوان یکی از عناصر مهم فضاهای شهری در شهرها می توانند نقش به سزایی در رسیدن به این هدف ایفا نماید . همچنین به دلیل پیشینه قوی در زمینه عملکردهای اجتاعی و اهمیت کالبدی ، همواره به عنوان فضای شهری تاثیرگذار در میان سایر فضاهای شهری مطرح بوده است . فضای سبز ، که بخشی از سیمای شهر را تشکیل می دهد ، به عنوان یکی از پدیده های واقعی از نخستین مسائلیاست که انسان همواره با آن در تماس بوده است . این مقوله دارای ابعاد زیست محیطی ، اجتماعی ، فرهنگی ، اقتصادی و کالبدی می باشد . اهمیت فضاهای سبز در محیط شهری تا آن حد است که به عنوان یکی از شاخص های توسعه یافتگی جوامع مطرح می باشد این مقاله بر آن است تا با مطالعه موردی بر روی یکی از پارک های شهر تبریز ضمن تبیین جایگاه کیفیت محیط شهری و مولفه های آن ، به ارزیابی نقش پارک ها و فضاهای سبز در ارتقا کیفیت محیط بپردازد .

فضاهای سبز ، فضاهای شهری ، کیفیت محیط کالبدی ، کیفیت محیط اجتماعی ، پارک