اسماعیل مقبلی دامنه - دانشجوی دکتری آبیاری و زهکشی، دانشگاه شهرکرد، محقق مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی جنوب کرمان،
مهدی قبادی نیا - عضو هیئت علمی دانشگاه شهرکرد

تلاشهای پژوهشگران کشاورزی تاکنون عمدتا به ازای افزایش تولید در واحد سطح معطوف بوده و میزان تولید به ازای واحد آب مصرفی کمتر مد نظر قرار گرفته است، در صورتی که در شرایط محدودیت منابع آب و فراوانی نسبی اراضی قابل کشت (شرایط حاکم بر اکثر مناطق ایران) هدف اصلی بایستی متمرکز بر بالا بردن تولید به ازای واحد آب مصرفی و استفاده بهینه از آب باشد که در آن آگاهانه به گیاهان اجازه داده میشود با دریافت آب کمتر از نیاز محصول خود را کاهش دهند کم آبیاری، انتخاب یک راهبرد بهینه و برتر برای استفاده از آب و تولید محصول تحت شرایط کمبود است. طی پژوهش حاضر اثرات کم آبیاری بر توابع تولید و هزینه گیاه ذرت از رقم 609 مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با 8 تیمار و 3 تکرار انجام شد. تیمارها نسبت به درصد نیاز آبی گیاه با افزایش های 10 درصدی (از 50 تا 120 درصد) نیاز آبی انتخاب شدند. نتایج به دست آمده نشان داد که بیشترین درآمد ناخالص، مربوط به تیمار با 100 درصد نیاز آبی گیاه، و بیشترین درآمد خالص مربوط به تیمار با 90 درصد نیاز آبی گیاه میباشد. بالاترین درآمد ناخالص و خالص به ازای واحد آب مصرفی نیز به ترتیب مربوط به تیمار با کاهش 50 درصدی و تیمار با کاهش 30 درصدی است.

بهینه سازی، تابع تولید، ذرت، کم آبیاری