مریم طهماسبی میرگانی - دانشجوی دکترای ژنتیک مولکولی، دانشگاه تربیت مدرس
مجید صادقی زاده - استاد، گروه ژنتیک، دانشگاه تربیت مدرس
سید جواد مولی - دانشیار، گروه ژنتیک مولکولی، دانشگاه تربیت مدرس

کورکومین، پلی فنل هیدروفوب استخراج شده از ریشه گیاه زردچوبه است که اثر ضد سرطانی خود را اختصاصا بر سلول های توموری و بواسطه القای اپوپتوسیس و یا مهار تکثیر سلولی در آنها ایفا می کند و این در حالی است که بر سلول های نرمال بی تاثیر است. جذب و توزیع بافتی پائین در بدن، فعالیت کم، متابولیسم سریع و غیر فعال بودن محصولات حاصل از متابولیسم از جمله معایبی است که استفاده از کورکومین را به عنوان یک دارو با محدودیت رو به رو کرده است. در این تحقیق هدف بر آن است که بازدهی عملکرد کورکومین نامحلول را با استفاده از نانو ساختار های دندروزومی بر سلولهای توموری مثانه رده 5637 افزایش داده شود. بدین منظور تاثیر کورکومین دندروزومی بر رشد و اپوپتوسیس با استفاده از تکنیک هایMTT فلوسیتومتری و انکسین مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که نانو کورکومین دندروزومی به میزان معنی داری اپوپتوسیس را نسبت به کورکومین آزادافزایش می دهد و این در حالی است که دندروزوم تنها، فاقد اثر کشندگی بر سلولهای توموری است که نشان می دهد کهساختارهای دندروزومی رسانش کورکومین را به سلولهای توموری تسهیل بخشیده است.

کورکومین، دندروزوم، سرطان مثانه و اپوپتوسیس