شهلا امانی - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه علوم باغبانی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
حسین زارعی - استادیار گروه علوم باغبانی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
اسدالله علیزاده اجیرلو - استادیار گروه علوم باغبانی، دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز
کامبیز مشایخی - دانشیار گروه علوم باغبانی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان

این تحقیق در سال 1390 - 1389 در آزمایشگاه کش تبافت دانشکده کشاورزی تبریز به منظور بررسی واکنش ریزنمونه های 1 محتوی 3 MS فلسی پیاز نسرین نسبت به محیط کشت مایع انجام گرفت. محیط کشت مورد استفاده محیط کشت پایه ی2 محتوی 2% ساکارز بود. 1 میلی گرم درلیترنفتالن استیک اسید به همراه 2 میلی گرم درلیتر NL ساکارز و محیط کشت پایه ی بنزی لآدنین نیز در هر دو نوع محیط کشت بکار برده شد. بنابر نتایج بدست آمده میزان فنول ترشح شده از ریزنمونه های فلسیدر محیط کشت مایع به مراتب نسبت به محیط کشت جامد کمتر بود، اما در عین حال القای پیازچه خیلی دیرتر اتفاق افتاد و پس از القا رشد پیاز و توسعه آن سریع و بدون وقفه بود. تفاوت معنی داری از لحاظ میزان باززایی بین دو محیط کشت مشاهدهبیشتر بود. به منظور ریشه زایی پیازچه های بدون ریشه MS در مقایسه با محیط NL نشد اما سرعت رشد پیازچه در محیط القا شده در محیط کشت مایع از هورمون ایندول بوتیریک اسید به غلظت 1 میلی گرم درلیتر استفاده شد. لازم به ذکر است که قطر پیاز باززایی شده در محیط مایع و طول و ضخامت برگ آن در مقایسه با محیط کشت جامد بسیار بیشتر بود. پیازچه های درشت ریشه دار شده با موفقیت به شرایط برو نشیشه ای و جریان میست منتقل شدند و پس از مقاوم سازی در بستری از پرلایت و کمپوست به نسبت 1:1 مستقر شدند و به میزان 100 % بقا یافتند.

باززایی، پیازچه، گل نسرین، محیط کشت مایع