محمد شکرپور - گروه معماری، واحد عجب شیر، دانشگاه آزاد اسلامی عجب شیر، ایران
نسیم نجفقلی پور کلانتری - دانشجوی دکتری معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران، گروه هنر و معماری ، تهران، ایران
پریزاد فاخریان - گروه معماری، واحد عجب شیر، دانشگاه آزاد اسلامی عجب شیر، ایران
محمدرضا دلالیان - گروه معماری، واحد عجب شیر، دانشگاه آزاد اسلامی عجب شیر، ایران

خانه های تاریخی تبریز به دلیل موقعیت ممتاز این شهر به ویزه در دوران حکومت قاجار از نظر شمار و شاید نیت وقایع تاریخی در کشور بی نظیر است. تبدیل شدن تبریز به دالالسلطنه در دوران ولیعهدی (عباس میرزا) دلیل اصلی تعدد و کثرت خانه های تاریخی در این شهر است. خانه بهنام از اواخر دوره قاجار به یادگار مانده اس. این خانه به دلیل معماری ظریف، پنجره های مشجر و ایوان های بلند و بزرگ خود جلوه ی ویژه ای دارند. بنا، مجموعه کامل به صورت اندرونی و بیرونی است و در بخش میانی نمای جنوبی ارسی هفت دری قرار دارد. در این مقاله به بررسی پنجره های ارسی و تاریخچه ی آن و میزان نور طبیعی در خانه بهنام تبریز و رابطه ی بین کاربری فضا و میزان نور آن در معماری خانه ی قاجار بررسی شده است. این مقاله به روش های کتابخانه ای آنالیز و تحلیل، مشاهده و میدانی و بر تکیه بر ادبیات موضوع به بیان مطالب پرداخته شده است.

قاجار، خانه بهنام، پنجره ارسی، نور