سمیه سلطانی گردفرامرزی - استادیار دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه اردکان
محسن قاسمی - دانشجوی دکتری علوم و مهندسی آب، دانشگاه صنعتی اصفهان

تخمین حداکثر عمق آب شستگی موضعی پایه پل از لحاظ اقتصادی و امنیتی برای مهندسین عمران لازم و ضروریاست. روابط زیادی توسط محققین ارائه شده است که تقریباً همه آنها بر اساس دادههای آزمایشگاهی توسعه یافته-اند. اعتبارسنجی این روابط به منظور اطمینان از تخمین درست عمق آبشستگی ضروری است. در این مطالعهشش رابطه تخمین حداکثر عمق آبشستگی (ملویل و سادرلند، شن و همکاران، Hec-18T لائورسن و تاچ، داورنو فروهیش) برای ارزیابی با استفاده از 300 مجموعه داده اندازه گرفته شده از رودخانه ها، گزارش شده در منابعانتخاب شدند. سه آزمون آماری به منظور تعیین بهترین رابطه با کمترین خطا انجام شد. مقایسه نتایج بدست آمدهاز مدلهای پیشنهاد شده و دادههای موجود نشان داد که از مدل داورن و سپس مدل لائورسن و تاچ بهترین نتیجهو مدل ملویل و سادرلند نسبت به سایر مدلها نتیجه غیر منطقی تری حاصل میشود. همچنین با استفاده از نرمافزار آماری SPSS و آنالیز ابعادی یک رابطه رگرسیون غیر خطی چند متغیره به منظور تخمین حداکثر عمق آب- شستگی موضعی پایه پل بدست آمد. مدل جدید با کمترین خطا و بیشترین ضریب همبستگی تخمین مناسبی ازحداکثر عمق آبشستگی ارائه می دهد.

روابط عمق آب شستگی، اعتبارسنجی، تخمین، مدل فیزیکی، رگرسیون غیرخطی چند متغیره