سعید رشید - کارشناس ارشد مهندسی نفت، دانشکده مهندسی شیمی و نفت، دانشگاه صنعتی شریف ، ایران
سیدشهاب الدین آیت اللهی - استاد، دانشکده مهندسی شیمی و نفت، دانشگاه صنعتی شریف ، ایران
منوچهر وثوقی - استاد، دانشکده مهندسی شیمی و نفت، دانشگاه صنعتی شریف ، ایران

ترشوندگی عبارتی است که در توصیف تمایل نسبی یک سطح نسبت به یک سیال در حضور سیالات غیر قابل امتزاج دیگر به کار میرود. این پارامتر در فرآیندهای برداشت نفت از مخزن اهمیت بسیار دارد. مخازن نفتی قبل از مهاجرت نفت از سنگ منشأ به سنگ مخزن، عمدتاً آبدوست میباشند. پس از مهاجرت نفت و بسته به برهم کنش بین فازها، ترشوندگی سنگ تغییر میکند. یکی از عوامل مؤثر بر این برهم کنشها، ترکیب یونی فاز آبی است. در این مطالعه به بررسی آزمایشگاهی نقش یونها در اتصال ترکیبات آلی به سطوح کربناته پرداخته شده است. نتایج مشخص نمود، یون سولفات با کاهش چگالی بار مثبت سطح و یون کلسیم با یون شدگی 1 ، مانع از اتصال ترکیبات آلی به سطح میگردند. از دگر سو، یونهای منیزیم و سدیم که انرژی آبپوشی بالاتری دارند، با کاهش انحلال ترکیبات آلی در فاز آبی طی مکانیزم خروج نمک 2، احتمال اتصال ترکیبات آلی به سطح سنگ را افزایش میدهند

ترشوندگی؛ کربناته؛ اثر پل شدگی؛ اثر خروج نمک