سیروس منصوری - دانشجوی دکتری مطالعات برنامه درسی دانشگاه شیراز
رحمت الله مرزوقی - دانشیار مطالعات برنامه درسی دانشگاه شیراز

شاید کمتر صاحب نظری در حوزه مطالعات برنامه درسی را بتوان یافت که برنامه درسی را امری خنثی تلقی کند در بیان صاحب نظران از منظر رید وواکر(1975) با نگاه تجربه گرا تا اپل (2004) پاینار وهمکاران (2008) ژبرو (2003) وبسیاری از افراد دیگر که اساسا برنامه درسی را سیاسی تلقی می کنند چنین دیدگاهی وجود دارد اما ورای رویکرد تجربه گرای مفهومی ،رویکرد اصلی ای که برنامه درسی را یک امر کاملا سیاسی تاریخی می داند رویکرد نو مفهوم گراست (پایناروهمکاران 2008) این رویکرد کلی که با جهت گیری مشابه دیگری همچون رویکرد انتقادی وسیاسی برنامه درسی نیز شناخته می شود به این امر می پردازند که برنامه درسی امری کاملا سیاسی وایدئولوژیک است ( شریف 1390 وفتحی واجارگاه 1386) براین اساس برنامه درسی به عنوان یک متن سیاسی وبه تبع آن جنسیتی عمل می کند البته نظریه پردازان سیاسی یا انتقادی یک نگاه منفی در بکارگیری این واژه مطرح می کنند به همین دلیل عموما مطالعات جنسیتی را هم راستا با مطالعات نژادی وطبقه اجتماعی (اپل 2004) می توان یافت البته رویکرد دیگر در مطالعات جنسیتی رویکردی کارکردگراست دراین رویکرد فرض بر این است که در خلال نظام آموزشی مدارس نقش های جنسیتی وهنجارها به فراگیر انتقال داده می شود ( گودن وگودن 2001) کتاب های درسی با مجسم سازی تفاوت های جنسیتی موجود در نقش ها ومنزلت اجتماعی دیدگاهی خاص را در مورد جهان اجتماعی به دانش آموزان ارائه می کند (ایوانز ودیویس ،2000) به طور کلی از منظر رویکرد کارکردگرایی ، بخشی از کارکرد برنامه درسی جامعه پذیری جنسیتی دانش آموزان است .

عدالت جنسیتی ، برنامه درسی ، دوره ابتدایی