فاطمه یزدانی - کارشناسی ارشد مدیریت و برنامه ریزی شهری واحد تهران جنوب

امروزه اغلب فضاهای عمومی شهری و خیابان ها به دلیل افزایش بی رویه وسایل نقلیه و وابستگی الگوی زندگی شهری به آنها به شدت تحت سلطه ماشین درآمده است.شکل گیری و توسعه اغلب فضاهای شهری خیابان ها و حتی کوچه ها در شهرهای جدید ایران بر مبنای مقیاس سواره و مسائل مربوط به ترافیک است.محورهای باریکی که در حاشیه محورهای سواره در خیابان های شهری به عنوان پیاده رو وجود دارد گویی پس مانده هایی از فضای اصلی سواره است که فقط برای ترددهای ضروری شهروند پیاده باقی مانده است.اصفهان از جمله معدود شهرهای ایران است که پیاده مداری در برخی از فضاهای شهری و خیابان های آن به طور نسبی وجود دارد.خیابان سپاه از یادگارهای تاریخی باغ شهر صفوی اصفهان است که در آن دوران به عنوان مسیر ارتباطی میدان چهارباغ عمارت عالی قاپو و میدان امام از آن استفاده می گردید و امروزه نیز روزانه حجم بسیار زیادی از عابرین و گردشگران را به واسطه وجود این آثار باستانی به خود می بیند اما به دلیل حضور وسایل نقلیه ماشینی از برخی از ویژگی های فضاهای شهری پیاده رو و شهروندگرا آن کاسته شده است لذا با توجه به اینکه این ویژگی های پیاده مدارانه تاثیر بسیار زیادی بر شکل گیری کمی و کیفی ساختار کالبدی شهر و ارتقای کیفیت زندگی شهروندی را دارد.این پژوهش به دنبال شناسایی موانع و مشکلات توسعه پیاده روی در این خیابان و ارائه راهکارهای ممکن لازم و ضروری به منظور بازیابی این ویژگی ها و تسهیل و ترغیب پیاده روی به عنوان یک مدل حمل و نقل است.

فضاهای شهری،پیاده راه،ساختار کالبدی،خیابان سپاه اصفهان