مجید جمشیدپور - دانشجو کارشناسی ارشد حسابداری دانشگاه آزاد اسلامی واحد مبارکه
عبداله هادی وینچه - دانشیار و عضو هیئت علمی گروه ریاضی دانشگاه آزاد اسلامی واحد مبارکه
داریوش فروغی - استادیار و عضو هیئت علمی گروه حسابداری دانشگاه اصفهان

تعیین کارایی یک سازمان و مقایسه آن با کارایی دیگر مؤسسات میتواند سرمایه گذاران را در جهت نیل به اهداف سرمایه گذاری یاری دهد . فقدان ابزاری مناسب برای ارزیابی کارایی از دلایل عدم توفیق مدیران علاقه مند به ارتقای سطح بهره وری سازمان تحت مدیریتشان است. هدف از انجام پژوهش حاضر، ارزیابی کارایی نسبی شرکتها با استفاده از رویکرد تحلیل پوششی داده ها میباشد . برای این منظور از مدلی مبتنی بر متغیرهای کمبود و دادههای چنددوره زمانی استفاده میشود. در این راستا صورتهای مالی 38 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران را برای دوره ی زمانی 1391- 1388 مورد تجزیه و تحلیل قرار میدهیم. نسبتهای مالی متغیرهای مدل مذکور را تشکیل میدهند. اجرای مدل مذکور نشان میدهد که در میان 38 شرکت مورد بررسی 10 شرکت دارای کارایی نسبی و 28 شرکت ناکارا هستند. مدل های اصلی تحلیل پوششی داده ها نظیر، BCC و CCR ، رتبه بندی کاملی از واحدهای تصمیم گیرنده ارائه نمی کنند و فقط آنها را به دو گروه کارا و ناکارا طبقه بندی میکنند. مدل پیشنهادی بر خلاف مدلهای مربوط به تحلیل پوششی داده ها کارایی را نه تنها در یک بازه زمانی مورد ارزیابی قرار میدهد بلکه همزمان در تک تک سالهای مورد نظر در بازه زمانی 1391-1388 کارایی را میسنجد و شرکتهای مورد بررسی را رتبهبندی میکند. در صورتی که سایر رویکردهای تحلیل پوششی داده ها از چنین قابلیتی برخودار نیستند

کارایی، تحلیل پوششی دادهها، متغیرهای کمبود، دادههای چند دوره زمانی، نسبتهای مالی، بورس اوراق بهادارتهران