حسین حق شناس - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه علوم قرآن و حدیث اصفهان

خداوند انسان را افرید با هدفی خاص و الهی و اولین کسی که از این خلقت انسان خوشحال شد خود خداوند باریتعالی بود. مقام والای جانشینی خداوند در زمین مقامی است که خداوند به انسان داده است. وخداوند بر این اعطایخویش می بالد. اما انچه در جامعه کنونی فراموش شده بعد معنوی و تقویت ان است . امروزه به مدد پیشرفت های علمی و تکنولوژیهر انچه نیاز مادی کودکان باشد به هر صورت شناخته می شود و در صدد رفع ان کوشش می شود . که البته همینهم جای تقدیر دارد.اما انسان همه اش ماده و نیاز های مادی نیست . به بیان اکثر دانشمندان انسان دارای بعد روحی و روانی هم هست .که می باید همزمان با بعد مادی رشد کنند و پویا باشد .و هرگاه یکی از این دو بعد انسان کمی یا کاستی داشته باشدتعادل کل بدن به هم خواهد خورد.یکی از مواری که انسان برای تقویت روحی و روانی خویش به ان نیاز دارد . مورد احترام واقع شدن است . و احترامگذاشتن به دیگران . و یادگیری ان در بهترین شرایط ان زمان کودکی است . می باید کودکانمان را تکریم کنیم تاتکریم کردن را یاد بگیرنند . و این رونند به عنوان یک ملکه در ذهن و روان نشان جای گیرد . تا در اینده ما جامعه ایسالم داشته باشیم.که سلامتی و سلامت روانی که همگان به ان نیاز داریم . اصل و اساس آن باشد.در این راه قران به عنوان بهترین کلام خداوند می توانند راه گشای ما باشد.در این مقاله سعی شده با استفاده از مفاهیم و ایات الهی به مساله تکریم انسان و مخصوصا کودکان پرداخته شود ومواردی را در حد بضاعت نویسنده گوشزد نماید.

تکریم واحترام متقابل، تکریم در روانشناسی، تکریم در ایات و روایات اسلامی