حسین قمری کیوی - دانشیار دانشگاه محقق اردبیلی
علی شیخ الاسلامی - استادیار دانشگاه محقق اردبیلی
مهران صمدی - کارشناسی ارشد مشاوره ی خانواده دانشگاه محقق اردبیلی

مقدمه: تمایزیافتگی به معنای رسیدن به حدی از استقلال عاطفی است که احتمال می رود افرادی که دارای این ویژگیهستند ،بتوانند روابط زناشویی مناسب تری برقرار کنند. هدف: پژوهش حاضر با رابطه ی تمایز یافتگی خود و رضایتزناشویی در همسران سازگار و ناسازگار انجام شد. روش: روش پژوهش حاضر همبستگی است. جامعه آماری این پژوهشرا کلیه ی مردان و زنان متأهل شهر تبریز در سال 1393 تشکیل دادند . از کل جامعه 140 متأهل به روش نمونه گیریخوشه ای تصادفی انتخاب شدند. از رضایت زناشویی هادسون و پرسشنامه تمایزیافتگی خود اسکورن در این پژوهشاستفاده شد. یافته ها: نتایج تحلیل داده ها حاکی از وجود رابطه مثبت و معنی دار بین رضایت زناشویی و تمایز یافتگی خوداست و همچنین بین همسران سازگار و ناسازگار در میزان رضایت زناشویی و تمایز یافتگی خود تفاوت وجود د ارد. نتیجهگیری: با توجه به نتایج این پژوهش بین رضایت زناشویی و تمایز یافتگی خود رابطه وجود دارد و تمایز یافتگی خود درسازگاری زوجین نقش ایفا می کند.

رضایت زناشویی ، تمایز یافتگی خود .همسران سازگار و ناسار