علی محمدرضایی هفتادر - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزادشهرکرد
علی اکبر کمالی - دانشجوی دکترای نهج البلاغه دانشگاه کاشان

دراﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺳﻌﯽ ﺷﺪه اﺳﺖ ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﯽ دنیای مذموم در ﻧﻬﺞ اﻟﺒﻼﻏﻪ ﺑﭙﺮدازدواﯾﻨﮑﻪ از ﻧﻈﺮ ﺣﻀﺮت ﭼﻪ دﻧﯿﺎﯾﯽ ﻣﺬﻣﻮم اﺳﺖ و چرا ؟ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎی آن چیست؟ برخورد ﻣﺎﺑﺎ آن ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎﺷﺪ؟ کجای آن مدوح و کجایش مذموم است؟ برای ﭼﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﻋﻼﻗﻪ ﺑﻪ آن زﺷﺖ ﺗﺮ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ؟ ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺑﺮرﺳﯽ واژﮔﺎﻧﯽ در مورد دﻧﯿﺎ انجام ﮔﺮﻓﺘﻪ است. در روایات و آیات قرآن ﮐﺮﯾﻢ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﻣﻮاردی برخورد ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ دﻧﯿﺎ را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان مزرعه ای برای آخرت بیان فرموده است و با ذکر آنها به بیان حضرت صحه گذاره و رنگ و بوی الهی میدهیم در جایی که مغرضان شبهه وارد کرده اند که چرا حضرت اینگونه دنیا را رد می کنند مگر رهبانیت است و ... سعی شده در حد مجال به بررسی و پاسخ شبهه نیز پرداخته شود. از جمله مباحث نهج البلاغه، منع و تحدیز شدید از دنیا پرستی اﺳﺖ ، آﻧﭽﻪ درباره مقصود و هدف زهد ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪه روﺷﻦ ﮐﻨﻨﺪه مفهوم دﻧﯿﺎ ﭘﺮﺳﺘﯽ ﻧﯿﺰ ﻫﺴﺖ زیرا زهدی ﮐﻪ ﺑﺪان شدیدا ﺗﺮﻏﯿﺐ ﺷﺪه اﺳﺖ ﻧﻘﻄﻪ ﻣﻘﺎﺑﻞ دﻧﯿﺎ ﭘﺮﺳﺘﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﺨﺖ ﻧﻔﯽ گردیده اﺳﺖ . ﺑﺎ ﺗﻌﺮﯾﻒ و ﺗﻮﺿﯿﺢ ﻫﺮ ﯾﮏ از اﯾﻦ دو مفهوم، دیگری ﻧﯿﺰ روﺷﻦ ﻣﯽ ﺷﻮد. ﺑﺎ ﺑﺮرﺳﯽ و عنوان ﺑﺮﺧﯽ از ﺧﻄﺒﻪ ﻫﺎ و کلمات قصار امام علی ﻋﻠﯿﻪ السلام در مورد دﻧﯿﺎ اﻓﻖ ﺗﺎزه ای دربرابر دیدگانمان باز خواهد ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻓﻬﻢ و ﻋﻤﻞ ﺑﻪ آن زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ زﯾﺒﺎﺗﺮ و مفید تر و در ﻧﺘﯿﺠﻪ سعادتمند تری را ﻃﯽ ﺧﻮاﻫﯿﻢ ﮐﺮد ﺑﺎ ﻟﻄﻒ وﻋﻨﺎﯾﺖ ﺣﻀﺮت ﺣﻖ انشاالله.

دنیا، مذموم،نهج البلاغه،زهد- امام علی