علی رضائی خوزانی - کارشناس ارشد محیط زیست، گروه محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران.
محمد کابلی - دانشیار گروه محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران
سهراب اشرفی - دانشجوی دکتری محیط زیست، گروه محیط زیست، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان.
حسن اکبری - استادیار گروه محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران.

جمعیت های پلنگ در 100 سال گذشته به شدت کاهش یافته و در برخی از مناطق حوضه پراکنش تاریخی خود منقرض شده اند. پلنگ ایرانی بزرگترین زیرگونه پلنگ در دنیا محسوب می شود که در فهرست سرخ اتحادیه جهانی حفاظت در معرض خطر انقراض قرار گرفته است. تا کنون مطالعات اندکی بر روی مطلوبیت و استفاده از زیستگاه پلنگ در ایران صورت گرفته است. هدف از این مطالعه بررسی استفاده از زیستگاه پلنگ ایرانی با استفاده از نمایه ارجحیت زیستگاهی جااکوب در منطقه حفاظت شده کوه بافق می باشد. از آنجایی که منطقه حفاظت شده کوه بافق بر خلاف سایر زیستگاه های پلنگ در ایران، چهره غالب بیابانی و فراخشک دارد، نتایج این مطالعه جهت شناخت رفتار استفاده از زیستگاه این گونه بسیار جالب توجه است. دراین مطالعه منطقه حفاظت شده کوه بافق از لحاظ شکل زمین، ارتفاع و شیب به هشت طبقه تقسیم شد که شامل: دشت باز،کوهپایه، دامنه کوه، تپه ماهور، هزاردره، کوهستان، کوهستان مرتفع و دره خشکه رود است. در طی یکسال پایش میادانی و به کمک داده های برداشت شده در طی مطالعات دورسنجی بر روی پلنگ در سال 1385 توسط پروژه یوزپلنگ آسیایی و سازمان عمران ملل متحد انجام شد 118نقطه حضور برداشت گردید. سپس با استفاده از نمایه ارجحیت جاکوب میزان استفاده از زیستگاه پلنگ از هر طبقه زیستگاهی محاسبه گردید. نتایج نشان داد که در این منطقه به ترتیب دره خشکه رود،کوهستان، هزاردره و دامنه کوه بیشترین ارجحیت را برای پلنگ دارند. همچنین پلنگ از زیستگاه های دشت باز، کوهپایه وتپه ماهور پرهیز می کند

پلنگ ایرانی، استفاده از زیستگاه، ارجحیت زیستگاه، منطضه حفاظت شده کوه بافق