وحید زینلی - کارشناس ارشد مهندسی شیمی، دانشگاه فردوسی مشهد
جواد سرگلزایی - دانشیار گروه مهندسی شیمی، دانشگاه فردوسی مشهد

نشاسته نوعی پلی ساکارید است که ازواحدهای کوچکتری به نام آمیلوز، آمیلوپکتین تولید شده است ودرخوراکی هایی مانند سیب زمینی، گندم، جو، منهوت وبرنج یافت می شود.امروزه مواردمصرف نشاسته تنها به صنایع غذایی محدودنشده ودرزمینه هایی مانند نساجی ، شوینده، بهداشتی وداروسازی نیزکاربردهای زیادی دارد. صنایع تولیدنشاسته هرساله مقادیر زیادی نشاسته رابه همراه پساب به محیط زیست وارد می کنند. نشاسته درحین مرحله شستشو وهمچنین فرایندهای استخراج، جداسازی وخشک کردن آن واردپساب می شودومیزان آب مصرفی به نوع منبع نشاسته، فرایند مورداستفاده وکارایی آن وغلظت نشاسته مورد نیاز درانتهای فرایند بستگی دارد.به دلیل طبیعت اسیدی این نوع پساب وهمچنین میزان موادآلی زیادی که درآن وجوددارد، ورود پساب صنایع نشاسته می تواند باعث ایجاد مخاطرات زیست محیطی برای جانداران ومخصوصا میکروارگانیزها می شود.ازاین روست که دستیابی به روش هایی عملی و ارزان برای حذف نشاسته که منبع آلی می باشد،ازپساب صنایع تولید نشاسته گریزناپذیر می نماید. روش های مختلفی برای تصفیه پساب نشاسته پیشنهادشده است که ازبین آنها می توان به روش های فیزیکی مانند فیلتراسیون و فلوتاسیون، شیمایی وانواع روشهای زیستی اشاره کرد.روش های زیستی به علت عملکرد آسان، مصرف ماده کم وبازده مناسب از دیرباز برای تصفیه انواع پساب مورداستفاده قرارگرفته ان

تصفیه بیولوژیک ، میکروارگانیزم ، تصفیه بی هوازی، تصفیه هوازی، اکسیژن خواهی شیمیای (COD)