مژگان حیاتی - استادیار دانشگاه پیام نور قزوین - ایران
توحید شیرعلیپور - کارشناس ارشد علوم تربتی دانشگاه تربیت مدرس
آرزو عظیم زاده - کارشناس ارشد روانشناسی دانشگاه آزاد اسلامی کرج

در این پژوهش، کارایی آموزش بازی درمانی کودک محور به مادران در کاهش پرخاشگری کودکان پسر 5-10 سال مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر کرج مورد بررسی قرار گرفت. از بین کودکان پسر مراجعه کننده به این مراکز، تعداد 30 کودک با استفاده از پرسشنامه سنجش پرخاشگری کودکان، به عنوان نمونه انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. سپس به آموزش رویکرد بازی درمانی کودک محور و تکنیکهای آن به مادران، فرزندان گروه آزمایش اقدام شد. جلسات بازی درمانی کودک محور از سوی مادران گروه آزمایش در 10 هفته و هر هفته به مدت 30 دقیقه در منزل اجرا شد. کودکان هر دو گروه قبل و بعد از اجرای این تکنیک، پرسشنامه سنجش پرخاشگری را تکمیل نمودند. نتایج تجزیه واریانس یکطرفه نمرات پرخاشگری1 % محاسبه شده بین گروهی، پس از بازی درمانی در سطح 0 F فرزندان در گروههای پیش آزمون و پس آزمون نشان داد که معنیدار است. مقایسه میانگین گروههای پیش آزمون و پس آزمون نیز بیانگر کاهش معنیدار نمرات پرخاشگری پس از درمان به روش بازی درمانی است. ضرایب همبستگی پیرسن بین نمرات پرخاشگری پس از درمان با سن مادر، سن کودک، تعداد فرزندان و وضعیت اشتغال مادر مثبت و معنیدار است. این امر حاکی از به کارگیری مؤثرتر این روش درمانی در خانوادههایی است که دارای مادر جوانتر و خانهدار، تعداد فرزند کمتر و کودکان کم سنتر هستند. در مقابل منفی بودن و معنیدار بودن ضریب همبستگی نمرهپرخاشگری آزمودنیها پس از درمان با تحصیلات مادر نشانگر موفقیت بیشتر به کارگیری این روش درمانی توسط مادرانی است که در سطح بالاتری از تحصیلات قرار گرفته اند.

بازی درمانی، پرخاشگری