علیرضا بخشعلی پورگاوگانی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری

واکنش بدن دربرابرشرایط اقلیمی پدیده ای تجربی است ودرفرهنگ ها و مناطق جغرافیایی مختلف،متفاوت است.بنابراین نمی توان محدوده ای دقیق برای منطقه آسایش تعیین کرد؛پس امری نسبی و تقریبی است و به نوع و میزان فعالیت وپوشش فرد،وفصول سال نیزبستگی دارد.ازاین رو در این مقاله سعی به بررسی محدوده آسایش انسان درمناطق مختلف شده است.در جامعه امروزی عدم توجه به اقلیم ومحدوده آسایش انسان سرپناه او گاه خود موجب ناراحتی گرمایی می شود واحتمال وقوع این وضعیت هم روزبه روزبیشترخواهد شدوباتوجه به این که بدن انسان دماسنج مرکب است لذا احساس انسان به محیط اطراف اش را نمی توان تنها ازطریق بررسی یکی ازعناصراقلیمی مانند دما،رطوبت،تابش یا جریان هوا بیان کرد زیرا ترکیب این عناصر بر انسان تأثیر می گذارد و با آسایش فیزیکی او ارتباط دارد. درطراحی ساختمان و مسائل تکنیکی آن آسایش حرارتی انسان به موقعیتی اتلاق می شودکه انسان ازنظرذهنی وفکری درشرایط آسایش حرارتی قراردارد.هدف ازطراحی اقلیمی، ثابت نگه داشتن یا به حدأقل رساندن هزینه لازم برای حفظ شرایط مطلوب وآسایش درفضای داخلی بنا وکاهش مصرف انرژی می باشد. بدیهی است برای مقابله باعدم آسایش حرارتی باید،دانشجویان معماری را با مقولات و مبانی نظری پایه درکلیه زمینه های مربوط به مشکل،ازجمله پدیده آسایش و سایر مقولات پیوسته و وابسته آشناساخت.

معماری همساز ، محدوده آسایش ، اقلیم