تکامه عباس نیا طهرانی - کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات - بروجرد

در وجود مولانا و آثار اوست که آفرینش کاملی را میان ادبیات اسلامی ،موسیقی و همچنین معنویت اسلامی می توان پیدا کرد. آثار مولوی و افکار نهفته در آنها نه تنها کاملترین شرح از فلسفه هنر اسلامی به دست میدهد و نمونه ای از ارتباط و وابستگی میان ادبیات و معنویت است. در مورد مولانا می توان از معرفت عمیق باطنی بهره مند بود و این را صرفا نتیجه شهود حقیقت مثالی را در ورای جسم خاکی دانست و نمود آن کاملا در اشعار مولانا بالاخص در مثنوی مولوی مشهود است و بدینگونه که معماری سنتی اسلامی ما چیز جدایی از بیان معنویت نمی باشد به گونه ای که دل مشغولی های معماری سنتی ایرانی بس فراتر می رود،و به دیدگاهی از وقوف و معرفت می رسد و در این دیدگاه مسجد اثری بزرگ وشاخص مهم است و معماران در آثارشان محتوای غنی فکر از حد آفرینش ساده تجسمی بس فراتر رفته است و ریشه در عالم مثال دارد به این وسیله می باشد که میتوان این دو هنر را از یک سنخ دانست.این مقاله بر آن است که به وسیله روش توصیفی تحلیلی به بیان اشتراکات موجود در معماری اسلامی سنتی و اشعار مولانا بالاخص مثنوی معنوی پرداخته شود و همچنین رمزگشایی اشعارش به گونه ای که نمود آن در معماری اسلامی متبلور شود به گونه ای که نمود آن به صورت صوری (ساختاری) و مفهومی پدیدار شده است.

مولانا ، معماری اسلامی ، رمزگشایی ، صور معماری