فریبا شجاعی - دانشجوی کارشناسی ارشدمعماری واحد زنجان دانشگاه آزاد اسلامی زنجان ایران
آیدا رجائی - دانشجوی کارشناسی ارشدمعماری واحد زنجان دانشگاه آزاد اسلامی زنجان ایران
علیرضا جزء پیری - گروه معماری واحد هیدج دانشگاه آزاد اسلامی هیدج ایران

معماری معاصر ایران دارای چهار دوره تاریخی است که آخرین دوره ی آن، از زمان وقوع انقلاب اسلامی ایران آغاز م ی شود. هر چند در این دوره با وجود تلاشهای فراوانی که برای بهبود بخشیدن به فرایند طراحی معماری انجام شده است، به ندرت می توان راه حل هایی روشن برای آن درجهت کمک به معماران ارائه کرد. در این دوره با ورود معماران تحصیل کرده در خارج از کشور و تاسیس مدارس معماری دیگر، شیوه های نوین معما ری تر ویج داده شد. اما سهم برخ ی از معمارانی که پایه های مفاهیم جدید خود را به درک نوینی از سنت و فرهنگ ایرانی استوار کرده اند بسیار شاخص و قابل توجه است. بدون تردید، سید هادی میرمیران یکی از معماران برجسته این دوره محسوب می شود. د ر پژوهش حاضر، تلاش بر آن است تا با بررسی چند نمونه از آثار سید هادی میرمیران و با پی بردن به اندیشه های وی، در جهت ارائه راه حل هایی برای بهبود بخشیدن به فرایند طراحی معماران رسید. وی همواره تلاش کرده تا ضمن پر هی ز از ابتذا لی که ناشی از بکار گیری افراطی و ظاهری عناصر سنتی معماری ایران بوده است، به بیان جدیدی دست پی دا کند که واجد مولفه های نویی از بومیت باشد و نیز با ادبیاتی جهانی و متعلق به مدرن سخن بگوید. در آثار وی عمدتا معماری، کیفیتی تجریدی، استعاری و در عین حال فرم و فضایی صریح دارد و همیش ه به دنبال خل ق فضاه ای مفهو می و معن وی در معماری ایرانی بوده است، مفاهیمی مانند نور- شفافیت- سبکی- یکپارچگی و فرهنگ ایرانی. از همین رو، پیشنها د م ی شود معماران با بهره گیری از این مفاهیم به دنبال خلق فضاهای مفهومی تر و معن وی تر از فرهنگ معما ری ایران ی باشند

معماری معاصرایران ، سیدهادی میرمیران ، اندیشه ، معماری ایرانی