فروغ حیدرپورکوچکی - دانشجوی کارشناسی ارشد موسسه آموزش عالی دیلمان لاهیجان
ایمان معدنی - دانشجوی کارشناسی ارشد موسسه آموزش عالی دیلمان لاهیجان
سیدباقر حسینی - دانشیارعضو هیئت علمی دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه علم و صنعت ایران تهران

اگرچه پس از قرن ها نظریه پردازی تعریف واحدی برای معماری وجود ندارد اما در یک نگرش کلی می توان معماری را خلق فضایی مناسب جهت پاسخگویی به نیازهای کالبدی و معنوی انسان با توجه به خصوصیات محیطی معرفی نمود. در مدارس معماری بیشتر به آموزش تاریخ معماری پرداخته می شود و یا به شرایط حال توجه می گردد و آینده کمتر به عنوان یک موضوع قابل بررسی مورد توجه قرار می گیرد. در حالی که اندیشیدن به آینده به خصوص برای دانش آموزان امروز که زندگی و حرفه شان در آینده می باشد بسیار ضروری است. این نوشتار در پی تأکید بر آموزش معماری کارامدتر است تا معماران قادر به خلق محیط هایی در راستای پاسخ به نیازهای اجتماعی ، فرهنگی و محیطی طراحی شوند. منظور از محیط های انسانی محیط هایی است که فعالیت های انسانی به صورت تعریف شده در آنها انجام می شود. در مقاله حاضر با اشاره به حرکت های آغازین آموزش عالی به سبک غرب در ایران نگاه کوتاهی بر سنت آموزش دانشگاهی معماری می شود که در ایران نیز مانند بسیاری از کشورهای دیگر بر اساس الگوی مدرسه هنرهای زیبای پاریس(بوزار) و همچنین باوهاس در آلمان بنا نهاده شده و با پیگیری تغییر و تحولات بعدی در مدارس غرب ادامه یافته است

معماری ، آموزش معماری ، مدارس معماری ، آتلیه طراحی