امیر سلطان بیگی - عضو هیئت علمی مرکز کنترل و تحقیقات غذا، دانشگاه کوجاتپه – آفیونکاراحیصار – ترکیه
عزیز طاهرلو - دانشجوی دکترای باغبانی- گرایش سبزیکاری- دانشگاه آتاتورک- ارزوروم- ترکیه

تنظیم کننده های رشد گیاهی در راستای کاهش اثر تنش های محیطی به روشهای مختلف مورد استفاده قرارمی گیرند. در حال حاضر تنش خشکی شایعترین عامل محدود کننده کشت گیاهان به شمار میرود. به منظور بررسی اثراتتنش خشکی و مقادیر مختلف کلرمکوات کلراید در مراحل حساس رشد و نمو دو رقم ذرت (.Zea mays L) آزمایشی درایستگاه تحقیقات کشاورزی شهرستان خوی در سال 1388 به اجرا درآمد. در این آزمایش آبیاری به عنوان عامل اصلی درچهار سطح (آبیاری کامل و حذف یک نوبت آبیاری در آغاز مراحل ساقه رفتن، ظهور گل تاجی و خمیری شدن دانه ها)، ارقامذرت (سینگل کراس 704 و 666) به عنوان عامل فرعی و پیش تیمار کلرمکوات کلراید در سه سطح (عدم مصرف، غلظت های0/4 و 0/8 گرم در لیتر کریستال کلرمکوات کلراید) به عنوان عامل فرعی فرعی در نظر گرفته شد. حذف آبیاری در مرحله ساقه رفتن سبب کاهش صفاتی نظیر قطر ساقه، ارتفاع بوته و عملکرد دانه گردید. حذف آبیاری در مرحله ظهور گل تاجی نیزاثر بارز خود را روی عملکرد دانه و شاخص برداشت نشان داد. کاربرد 0/4 و 0/8 گرم در لیتر کلرمکوات کلراید سبب کاهش ارتفاع بوته در غلظت 0/8 گرم در لیتر گردید. نتایج آزمایش نشان داد حساسترین مراحل رشد ذرت نسبت به تنش خشکیمرحله ساقه رفتن و گلدهی بوده و رقم 666 قابلیت تولید بالایی داشت. کاربرد کلرمکوات کلراید نیز غیر از کاهش ارتفاع گیاه اثر قابل توجهی نشان نداد.

آبیاری، بذر، ذرت، سایکوسل، مراحل نمو