قاسم شکاری - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه شیراز
صدرالله بیک خورمیزی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه شیراز
جمال جوانمردی - دانشیار بخش باغبانی دانشگاه شیراز

به منظور بررسی تغیرات مورفولوژیکی نشا گوجه فرنگی رقم کال جی تیمار شده با بسترهای آلی، آزمایش گلخانه ای انجام شد. بسترهایکشت شامل ورمی کمپوست، پسماند کمپوست قارچ، کمپوست بقایای گیاهی و کود دامی در 4 سطح 0/25%، 50%، 75 % و 100 % حجمی سینی به همراه پرلیت و تیمار شاهد(بستر 50 % پیت به همراه پرلیت) و عامل دوم کاربرد کود شیمیاییلیتر بود.. تیمارهای ورمی کمپوست 75 و 50 درصد و کمپوست قارچ 75 درصد از نظر طول ساقه (34، 30 و 27 درصد) و سطح برگ (97، 78 و 78 درصد) نسبت به شاهد دارای افزایش بودند. تیمارهای ورمی کمپوست 75 درصد و کمپوست قارچ 75 درصد از نظر قطر(32 و 29 درصد)، وزن خشک ساقه (47 و 50 درصد) و کلروفیل (47 و 39 درصد) دارای بیشترین تفاوت با شاهد بودند. همچنین تیمارهای ورمیکمپوست 75 و 50 درصد از نظر وزن تر ساقه (80 و 70 درصد)، وزن تر ریشه (172 و 163 درصد) و وزن خشک ریشه (143 و 128 درصد)افزایش نسبت به شاهد داشتند. به صورت کلی نشان داده شد که بسترهای 50 و 75 درصد ورمی کمپوست و 75 درصد پسماند کمپوستقارچ دارای بیشترین اثر بر ویژگی های کیفی نشا گوجه فرنگی بودند و می توانند به عنوان راه حلی برای جایگزینی پیت در تولید نشا باشند.همچنین تیمار کمپوست بقایای گیاهی دارای اثر منفی بر ویژگی های رشدی نشا بود.

گوجه فرنگی، پسماند کمپوست قارچ، بستر نشا