مهسا تورانی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمان
آژنگ بقایی - دکتری معماری، عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمان

امروزه معماری بومی همچون سخنان و شکل هایی از گذشته به یادگار مانده اند و عموما این نوع معماری را به هر بخش از هر سرزمینی که تعلق داشته به عنوان میراثی از گذشته ها می نگرند. در واقع آنچه به عنوان معماری یک سرزمین خوانده میشود؛ چیزی نیست جز تجلی تعامل الگوهای فرهنگی مردمان یک بوم با مختصات محیط طبیعی، در قامت عناصر مصنوع با هدف به سامان نمودن جریان زندگی. معماری بومی با آنکه در طول تاریخ دستخوش پدیده های دگرگون کننده بوده، توانسته هویت ویژه خود را حفظ کند، وبه عنوان شناسنامه معتبری از مردم یک سرزمین به شمار آید. لازم به ذکر است معماری بومی طی سال های متمادی و براساس نیازهای بشرشکل گرفته است و خود منبع معتبری ازلحاظ پاسخگویی به نیازهای ساکنین محسوب میشود. از این رو بررسی راه کارهای اندیشیده شده در معماری بومی و سنتی با هدف انطباق معماری با محیط پیرامونش خصوصا درروزگارانی که بشر ناگزیر به استفاده حداکثری ازطبیعت بود می تواند برای معماری امروز مفید واقع گردد. درراستای این هدف، پژوهش حاضر با رویکردی کیفی و با استناد به اطلاعات کتابخانه ای به تفضیل به بررسی معماری اصیل ایرانی و ویژگی های آن می پردازد و در نهایت با معرفی راهکارهای مورد استفاده بر مبنای این اصول در معماری مناطق کویری زمینه را برای حرکت جامعه معماری امروز در بهره گیری از معماری بومی فراهم می آورد.

معماری ایرانی، معماری بومی، اصول معماری کویری